Wyrok SN z dnia 25 września 1997 r. sygn. II UKN 269/97

1. Dopuszczalność przyjęcia za podstawę wymiaru świadczeń emerytalno-rentowych wynagrodzenia z trzech niepełnych lat zatrudnienia w dwunastoleciu poprzedzającym zgłoszenie wniosku o świadczenie jest uprawnieniem, którego zastosowanie wyłącza wniosek pracownika o uwzględnienie udokumentowanych zarobków z wcześniejszego - niż ostatnie dwunastolecie - okresu trzech pełnych i najkorzystniejszych dla niego lat zatrudnienia.

2. W podstawie wymiaru świadczenia emerytalno-rentowego z danego systemu ubezpieczenia społecznego nie kumuluje się wynagrodzenia za pracę i dochodu z prowadzenia działalności gospodarczej.

Przewodniczący SSN: Andrzej Kijowski (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Jerzy Kuźniar, Barbara Wagner

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 25 września 1997 r. sprawy z wniosku Kazimierza K. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w B. o wysokość emerytury, na skutek kasacji wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku z dnia 30 stycznia 1997 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok w pkt 1 i sprawę w tym zakresie przekazał Sądowi Apelacyjnemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach kasacji.

Uzasadnienie

Zakład Ubezpieczeń Społecznych-Oddział w B. decyzją z dnia 2 października 1995 r. odmówił Kazimierzowi K. ustalenia podstawy wymiaru emerytury w oparciu o zarobki uzyskane wcześniej niż w okresie 12 lat kalendarzowych poprzedzających przyznanie renty inwalidzkiej. Organ rentowy stwierdził, że powoływany przez wnioskodawcę - jako podstawa jego żądania - przepis § 9 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 kwietnia 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru emerytur i rent (jednolity tekst: Dz. U. z 1989 r. Nr 11, poz. 63 ze zm.) nie ma zastosowania, ponieważ w okresie 12 lat poprzedzających datę złożenia wniosku o rentę inwalidzką zainteresowany uzyskiwał wynagrodzenie. Za podstawę wymiaru wspomnianej renty inwalidzkiej przyjęto zatem zarobki i dochody z lat 1980,1981 i 1982, przy czym do 28 lutego 1982 r. był to zarobek z tytułu zatrudnienia pracowniczego, zaś od 1 maja do 31 grudnia 1982 r. - dochód z prowadzenia działalności gospodarczej, co jest zgodne z § 2 powołanego rozporządzenia. Stanowi on bowiem, że przy ustalaniu kolejnych 3 lat kalendarzowych, z których wynagrodzenie przyjmuje się do obliczenia podstawy wymiaru świadczenia, uwzględnione zostają lata kalendarzowe następujące bezpośrednio po sobie, chociażby w niektórych spośród tych lat albo w części z nich pracownik nie osiągał wynagrodzenia lub nie był zatrudniony.