Wyrok SN z dnia 6 września 1995 r. sygn. II URN 25/95

W sytuacji, gdy po dniu 15 listopada 1991 r., tj, po wejściu w życie ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450ze zm.) wniosek o świadczenie emerytalno-rentowe na podstawie przepisów ustawy z dnia 28 kwietnia 1983 r. o za opatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin (Dz. U. Nr 23,poz. 99 ze zm.), zostanie zgłoszony przez osobę, która przed tą datą miała ustalone prawo do innego świadczenia z uwzględnieniem zasady obliczania okresów zatrudnienia wskazanej w art. 6 ust. 2 tej ustawy, zasadę tę stosuje się nadal.

Przewodniczący SSN: Maria Tyszel

Sędziowie SN: Maria Mańkowska (sprawozdawca), Stefania Szymańska

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 6 września 1995 r. sprawy z wniosku Jana P. przeciwko Centralnej Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w W. o wysokość renty inwalidzkiej, na skutek rewizji nadzwyczajnej Rzecznika Praw Obywatelskich [...] od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 25 marca 1994 r.[...]

uchyli zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Wojewódzkiemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Centralna Dyrekcja Okręgowa Kolei Państwowych w W. decyzją z dnia 27 listopada 1989 r., przyznała Janowi P. kolejową rentę inwalidzką, przyjmując łącznie 20 lat 8miesięcy i 19 dni pracy.

W okresie pracy na kolei od dnia 1 stycznia 1977 r. do 21sierpnia 1989 r. wnioskodawca zatrudniony był na stanowisku manewrowego, którą to pracę stosownie do art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 28 kwietnia 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin (Dz. U. Nr 23, poz. 99 zezm.) organ rentowy policzył po 14 miesięcy za każdy pełny rok, co spowodowało zwiększenie faktycznego stażu pracy o 2 lata.