Uchwała SN z dnia 24 listopada 1993 r., sygn. I PZP 46/93

Sąd Najwyższy przy udziale prokuratora w sprawie z powództwa Janiny K. przeciwko Zakładom Chemicznym „O.” Spółce z o.o. w M. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku z/s w Gdyni postanowieniem z dnia 30 września 1993 r. VII Or 63/93 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy ograniczenie wysokości odprawy pieniężnej w art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. nr 4, poz. 19 z późn. zm.) w brzmieniu ustalonym przez art. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o zmianie niektórych ustaw dotyczących zatrudnienia oraz zaopatrzenia emerytalnego (Dz.U. nr 21, poz. 84) do kwoty 15-krotnego najniższego wynagrodzenia obowiązującego w dniu rozwiązania stosunku pracy, ma zastosowanie do zawartych pomiędzy pracodawcą a pracownikami porozumień płacowych, ustalających odmiennie (w wyższych górnych granicach) wysokość odpraw pieniężnych dla pracowników zwalnianych z pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy?”