Wyrok SN z dnia 5 października 2006 r., sygn. I BP 10/06

Za niezgodne z prawem mogą być uznane orzeczenia sądowe zawierające rozstrzygnięcia wyraźnie sprzeczne z przepisami prawa, których interpre­tacja, zastosowanie lub niezastosowanie nie powinny sprawiać istotnych trudności na gruncie powszechnie obowiązujących zasad wykładni lub stosowania prawa.

Przewodniczący SSN Katarzyna Gonera, Sędziowie SN: Zbigniew Hajn, Zbigniew Myszka (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 5 paździer-nika 2006 r. sprawy z powództwa Haliny K. przeciwko M.S.P. SA w K. o zapłatę, na skutek skargi powódki o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orze­czenia wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krako­wie z dnia 10 maja 2005 r. [...]

o d d a l i ł skargę.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie wyrokiem z dnia 10 maja 2005 r. w wyniku apelacji pozwanej M.S.P. SA w K. (następcy prawne­go pozwanej I.P.S. SA) zmienił - w punkcie pierwszym - wyrok Sądu Rejonowego dla Krakowa-Nowej Huty w Krakowie z dnia 16 sierpnia 2004 r. zasądzający od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 6.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17 sierpnia 2004 r. do dnia zapłaty tytułem odprawy-rekompensaty, a w pozostałym zakresie oddalający powództwo - w ten sposób, że powództwo oddalił, nie obciąża-jąc powódki kosztami postępowania.

W sprawie tej ustalono, że w dniu 19 listopada 2003 r. strona pozwana skie-rowała do powódki pismo z propozycją rozwiązania umowy o pracę na mocy poro­zumienia stron z przyczyn dotyczących pracodawcy. W piśmie tym stwierdzono, że w przypadku, gdyby powódka przystała na taki tryb rozwiązania stosunku pracy, to umowa o pracę rozwiąże się z dniem 18 grudnia 2003 r., ona sama zaś będzie uprawniona do otrzymania odprawy pieniężnej, o której mowa w ustawie z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy (jednolity tekst: Dz.U. z 2002 r. Nr 112, poz. 980 ze zm., powoływanej dalej jako ustawa z dnia 28 grudnia 1989 r.), dodat­kowej jednorazowej odprawy w wysokości 20.000 zł, dodatkowej odprawy w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy odprawą emerytalnorentową, obliczoną według zasad określonych w ust. 9 pkt 2 załącznika nr 8 do Zakładowego Układu Zbiorowe­go Pracy obowiązującego u strony pozwanej a odprawą wynikającą z wymienionej wyżej ustawy, dodatkowej odprawy wyrównawczej, jeżeli suma wskazanych wcze-śniej odpraw będzie mniejsza od 28.000 zł, tj. odprawy rekompensaty, o której mowa w ust. 8 pkt 1 Porozumienia z dnia 1 września 2003 r. w sprawie trybu rozwiązania umów o pracę z przyczyn dotyczących zakładu pracy, a także innych należności pra­cowniczych wynikających z zakończenia stosunku pracy. Powódka w dniu otrzyma­nia tej propozycji, tj. 20 listopada 2003 r., pozytywnie odpowiedziała na przedstawio­ne jej przez pracodawcę warunki rozwiązania stosunku pracy, podpisując stosowne oświadczenie. W dniu 4 grudnia 2003 r. powódka otrzymała od strony pozwanej ko­lejne pismo z 28 listopada 2003 r., w którym poinformowano ją, że zgodnie z otrzy­manym wyjaśnieniem i decyzją, osoby, które w okresie 60 miesięcy, licząc od powia­domienia ich o konieczności rozwiązania z nimi umowy o pracę z przyczyn dotyczą-cych pracodawcy na mocy porozumienia stron, osiągną wiek 55 lat, a w chwili roz-wiązania stosunku pracy legitymować się będą co najmniej 30-letnim stażem pracy liczonym do uprawnień emerytalnych, traktowane są jako osoby uprawnione do eme­rytury i w związku z tym przysługuje im odprawa-rekompensata w wysokości 22.000 zł, a nie w wysokości 28.000 zł.