Uchwała SN z dnia 5 maja 1993 r., sygn. III CZP 52/93

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Genowefy K. przeciwko Tadeuszowi K., Henrykowi O. i Powszechnej Kasie Oszczędności – Bank Państwowy Oddział w S. o unieważnienie czynności ustanawiającej hipotekę po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Apelacyjny w Rzeszowie postanowieniem z dnia 18 marca 1993 r. I ACr 47/93 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„1. Czy ustanowienie bezpłatnie hipoteki przez wpisanie w księdze wieczystej właściciela nieruchomości na rzecz udzielającego osobie trzeciej kredytu jest rozporządzeniem nieodpłatnym w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz.U. nr 19 poz. 147 z późn. zm.)?

2. Czy w rozumieniu art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz.U. nr 19 poz. 147 z późn. zm.) istnieją podstawy do przyjęcia złej wiary nabywcy hipoteki, który poprzestaje na oświadczeniu ustanawiającego hipotekę, że nieruchomość stanowi jego majątek odrębny i nie podejmuje żadnych innych czynności w celu sprawdzenia, czy wpisany w księdze wieczystej właściciel jest rzeczywiście wyłącznym właścicielem nieruchomości, w sytuacji gdy z oświadczenia osoby ustanawiającej hipotekę, zawartego w akcie notarialnym, wynika, że nieruchomość mogła być nabyta w trakcie trwania małżeństwa i może stanowić wspólność ustawową małżeńską?”

podjął następującą uchwałę:

1. Nieodpłatność, o której mowa w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz.U. nr 19, poz. 147 z późn. zm.), dotyczy nabywającego prawo rzeczowe, nie odnosi się zatem do banku, na rzecz którego wpisano hipotekę zabezpieczającą kredyt.