Wyrok SN z dnia 13 lutego 1991 r., sygn. I PR 420/90

Nauczycielowi nie przysługuje roszczenie odszkodowawcze na podstawie przepisów o czynach niedozwolonych za czas pozostawania bez pracy jako uzupełnienie przyznanych mu świadczeń majątkowych z mocy przepisów kodeksu pracy, przewidujących roszczenia z tytułu wadliwego rozwiązania stosunku pracy przez zakład pracy.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy z powództwa Aleksandra Ż. przeciwko Skarbowi Państwa – Urzędowi Wojewódzkiemu w W., Kuratorium Oświaty i Wychowania, Liceum Ogólnokształcącemu w S. o wynagrodzenie za pracę i odszkodowanie na skutek rewizji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu z dnia 29 czerwca 1990 r. VII P 11/90 – oddalił rewizję.

Uzasadnienie

Sąd Wojewódzki – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu wyrokiem z 28.VI.1990 r. oddalił roszczenia Aleksandra Ż. przeciwko Skarbowi Państwa – Urzędowi Wojewódzkiemu w W. – Kuratorium Oświaty i Wychowania Liceum Ogólnokształcącemu w S. Powód domagał się zasądzenia na jego rzecz odszkodowania za okres pozostawania bez pracy od 1.VII.1987 r. do 1.VII.1989 r. wraz z odsetkami z uwzględnieniem stopy inflacji, ekwiwalentu z tytułu środków socjalnych, kwoty 3 miesięcznego wynagrodzenia za pracę tytułem zadośćuczynienia, kosztów procesu obejmujących wydatki związane z wyjazdami z Wrocławia do Warszawy przez okres 2 lat oraz nagród z zakładowego funduszu nagród za okres od 1987 do 1989 r.