Wyrok SN z dnia 13 lutego 1991 r., sygn. I PR 420/90

Mianowanemu nauczycielowi nie przysługuje roszczenie odszkodowawcze na podstawie przepisów o czynach niedozwolonych za czas pozostawania bez pracy jako uzupełnienie przyznanych mu świadczeń majątkowych na podstawie przepisów kodeksu pracy, przewidujących roszczenia z tytułu wadliwego rozwiązania stosunku pracy przez zakład pracy.

Przewodniczący: sędzia J. Kwaśniewski. Sędziowie SN:J. Borkowski, W. Sanetra (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy z powództwa Aleksandra Ż. przeciwko Skarbowi Państwa - Urzędowi Wojewódzkiemu w W. - Kuratorium Oświaty i Wychowania, Liceum Ogólnokształcącemu w S. o wynagrodzenie za pracę i odszkodowanie, na skutek rewizji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu z dnia 29 czerwca 1990 r.

oddalił rewizję

Uzasadnienie

Sąd Wojewódzki - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu wyrokiem z dnia 28 czerwca 1990 r. oddalił roszczenia Aleksandra Ż. przeciwko Skarbowi Państwa - Urzędowi Wojewódzkiemu w W. - Kuratorium Oświaty i Wychowania, Liceum Ogólnokształcącemu w S. Powód domagał się zasądzenia na jego rzecz odszkodowania za okres pozostawania bez pracy od dnia 1 lipca 1987 r. do dnia 1 lipca 1989 r. wraz z odsetkami z uwzględnieniem stopy inflacji, ekwiwalentu z tytułu środków socjalnych, kwoty trzymiesięcznego wynagrodzenia za pracę tytułem zadośćuczynienia, kosztów procesu obejmujących wydatki związane w wyjazdami z W. do Warszawy przez okres 2 lat oraz nagród z zakładowego funduszu nagród za okres od 1987 do 1989 r.