Wyrok NSA z dnia 29 czerwca 2023 r., sygn. I FSK 426/19

W przypadku oszustw o charakterze karuzelowym jedną z cech jest to, że pod względem dokumentacyjnym dokonywany obrót jest prawidłowy. Uczestnicy tego mechanizmu stwarzają dokumentacyjne pozory rzeczywistego obrotu gospodarczego. Stąd też istotnym jest porównanie zakwestionowanych czynności podatnika z typowymi działaniami funkcjonującego prawidłowo przedsiębiorcy.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Dominik Mączyński, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D.D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 26 września 2018 r., sygn. akt I SA/Wr 369/18 w sprawie ze skargi D.D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 24 stycznia 2018 r., nr 0201-IOV2.4103.57.2017 w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień i październik 2012 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od D.D. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu kwotę 8.100 (osiem tysięcy sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 26 września 2018 r., sygn. akt I SA/Wr 369/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. — Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, ze zm.), dalej "p.p.s.a.", oddalił skargę D.D. (dalej "strona" lub "skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (dalej "organ odwoławczy" lub "organ") z 24 stycznia 2019 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od marca do października 2012 r.

W ocenie sądu pierwszej instancji organy podatkowe prawidłowo ustaliły, że w sprawie zaistniała karuzela podatkowa, a skarżący był jej uczestnikiem. Trafnie w związku z tym uznały, że 15 faktur VAT wystawionych dla skarżącego przez V. (dalej "V."), mających dokumentować zakup towaru w postaci polietheroetheroketonu (dalej "PEEK"), nie może stanowić podstawy do odliczenia wykazanego w nich podatku naliczonego, a adekwatne im dostawy wewnątrzwspólnotowe (dalej "WDT") tego towaru, udokumentowane fakturami wystawionymi przez skarżącego na rzecz N. UG z Niemiec, nie mogły być opodatkowane przy zastosowaniu stawki VAT 0%. Zasadnie też, zdaniem sądu, organy podatkowe stwierdziły, że skarżący nie wykazał należytej staranności, która wykluczałaby świadomość udziału w karuzeli podatkowej.