Wyrok NSA z dnia 11 marca 2020 r., sygn. I OSK 2102/18

Z art. 5 ust. 4 ustawy komunalizacyjnej nie wynika zasada terytorialności, która uprawniałaby tylko i wyłącznie gminę miejsca położenia nieruchomości do wnioskowania o przekazanie mienia na własność w trybie powyższego przepisu. Dopuszczalne jest zatem ubieganie się o przekazanie mienia w trybie art. 5 ust. 4 ustawy komunalizacyjnej przez gminę, która wykonuje zadania na nieruchomości położonej w granicach administracyjnych innej gminy.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Mirosław Wincenciak (spr) Sędziowie: sędzia NSA Rafał Stasikowski sędzia del. WSA Jolanta Górska Protokolant: asystent sędziego K.W. po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2020 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 lutego 2018 r. sygn. akt I SA/Wa 1633/17 w sprawie ze skargi Gminy M. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 16 lutego 2018 r., sygn. akt I SA/Wa 1633/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, dalej również jako "WSA", oddalił skargę Gminy [...], dalej jako "Gmina", na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, dalej jako "MSWiA" lub "Minister", z [...] sierpnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.

Skarżąca Gmina wniosła od powyższego wyroku skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zaskarżając go w całości zarzucił naruszenie przepisów postępowania, tj.:

1. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.), dalej jako "p.p.s.a.", w zw. z art. 151 p.p.s.a. w zw. z art. 156 § 1 pkt 1-7 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2017 poz. 1257 ze zm.), dalej jako "k.p.a." w zw. z art. 16 k.p.a. w zw. z art. 6 k.p.a., co miało istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez oddalenie skargi i utrzymanie w mocy zaskarżonej decyzji, która została wydana z przekroczeniem granic postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji, bowiem rozstrzygnęła sprawę co do istoty poprzez dokonanie nowych i dodatkowych ustaleń faktycznych i zakwestionowała stan faktyczny sprawy zakończonej decyzją stanowiącą przedmiot kontroli prowadzonej w tym postępowaniu nadzorczym, podczas gdy sąd pierwszej instancji powinien uchylić decyzję wykraczającą poza ramy postępowania nadzorczego, ponieważ postępowanie uregulowane w art. 156 § 1 k.p.a. nie daje podstaw do kwestionowania stanu faktycznego ustalonego przez organ i wymaga rozpoznania Jedynie czy istnieją przesłanki określone w art. 156 § 1 k.p.a.;