Wyrok NSA z dnia 3 grudnia 2019 r., sygn. II OSK 2829/19

Budowlane prawo

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Anna Łuczaj /spr./ Sędziowie sędzia NSA Barbara Adamiak sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka Protokolant starszy asystent sędziego Hubert Sęczkowski po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawie ze skargi kasacyjnej B. M. i P.M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 stycznia 2019 r., sygn. akt VII SA/Wa 2623/18 w sprawie ze skargi B. M. i P. M. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] października 2012 r., nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie; 2. zasądza od Wojewody [...] na rzecz B. M. i P. M. solidarnie kwotę 600 (sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 18 stycznia 2019 r., sygn. akt VII SA/Wa 2623/18, oddalił skargę B. M. i P. M. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę.

Powyższy wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

Prezydent Miasta [...], decyzją z [...] sierpnia 2012 r. nr [...] zatwierdził projekt budowlany i udzielił J. R. i H. K. pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego z częścią biurową zlokalizowanego na działce nr ewid. [...] z obrębu [...] przy ul. [...] w [...], przy granicy z działkami o nr ewid. [...] oraz [...], według załączonego projektu budowlanego. Wojewoda [...], decyzją z [...] października 2012 r. nr [...] - po rozpatrzeniu odwołania B. M. i P. M. - utrzymał w mocy powyższą decyzję Prezydenta. Organ odwoławczy uznał, że warunki wynikające z przepisów prawa budowlanego zostały spełnione. Inwestycja została zlokalizowana w całości na działce nr ewid. [...] należącej do inwestorów. Lokalizacja budynku przy granicy z działkami o nr ewid. [...] i [...] jest zgodna z postanowieniami zmienionego miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego Miasta [...] pod nazwą "[...]", uchwalonego Uchwałą Rady Miasta [...] z [...] marca 2000r. nr [...]. Ponadto, zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r. nr 75 poz. 690 ze zm.), dopuszcza się sytuowanie budynku w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w odległości 1,5 m od granicy lub bezpośrednio przy tej granicy, jeżeli wynika to z ustaleń planu miejscowego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W odniesieniu do zarzutu, że usytuowanie projektowanego obiektu narusza § 5 pkt 7 zmienionego miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego, organ odwoławczy stwierdził, że projektowana inwestycja jest zgodna ze wskazanym przepisem, gdyż projektowany budynek należy uznać nie za element zabudowy szeregowej, lecz za składnik tzw. "zabudowy plombowej". Projektowany budynek może zatem wypełniać całą przestrzeń między istniejącymi budynkami postawionymi w granicach działek. Inwestycja posiada też dojazd do drogi publicznej przez bramę przejazdową na poziomie parteru budynku. Za chybiony organ odwoławczy uznał natomiast zarzut, że projekt budynku mieszkalnego jednorodzinnego z częścią biurową nie określa rodzaju przewidywanej działalności. Organ wyjaśnił, że w pkt 2.1 opisu technicznego przedłożonego projektu ("Forma i funkcja projektu") przewidziano, że parter budynku ma być przeznaczony na usługi nieuciążliwe, np.: teleinformatyczne (obsługa infolinii) bez zatrudniania osób trzecich oraz obsługi bezpośredniej klientów. Nie występuje zatem zagrożenie prowadzenia działalności uciążliwej. Za nieuzasadniony organ uznał też zarzut braku wystarczającej liczby miejsc parkingowych. Z projektu zagospodarowania działki inwestycyjnej wynika, że na jej terenie wyznaczono trzy miejsca postojowe. W projekcie przewidziane jest również miejsce do gromadzenia odpadów stałych z możliwością do ich segregacji. Zdaniem organu odwoławczego bezzasadny jest zarzut braku wyróżnienia na działce inwestycyjnej odpowiedniej powierzchni zieleni (powierzchni terenu biologicznie czynnego). Zdaniem organu z opisu dołączonego do projektu zagospodarowania terenu wynika, że teren przeznaczony na zieleń obejmuje 248,1 m2, tj. 43% całej powierzchni działki inwestycyjnej. Obawy skarżących odnoszące się do przyszłych sposobów użytkowania projektowanego budynku nie mogą podważać legalności decyzji o pozwoleniu na budowę.