Wyrok NSA z dnia 26 czerwca 2019 r., sygn. I FSK 1181/17

1. Regulacja z art. 199a § 3 O.p. nie zwalnia organów podatkowych z obowiązku kwalifikowania zdarzeń na gruncie prawa podatkowego i oceny ich skutków na gruncie tego prawa. Organ podatkowy nie orzeka o istnieniu, czy też ważności umowy cywilnoprawnej, bo nie ma do tego prawa, ale może uznać, iż konkretne czynności faktyczne wywierają lub nie wywierają skutku w zakresie prawa podatkowego. Organy podatkowe w toku prowadzonego postępowania określają rzeczywisty (faktyczny) przebieg transakcji pomiędzy uczestnikami obrotu gospodarczego, stanowiący podstawę oceny skutków podatkowoprawnych poczynionych ustaleń faktycznych.

2. Na gruncie podatku od towarów i usług tzw. "dobra wiara" podatnika wynika z zachowania przez niego należytej staranności i ustalenia, że pomimo zachowania tej staranności podatnik nie tylko nie wiedział, ale nawet nie mógł wiedzieć, że transakcja, z której wywodzi prawo do odliczenia podatku naliczonego, wiąże się z oszustwem podatkowym popełnionym na wcześniejszych etapach obrotu. Jeżeli zaś danej fakturze nie towarzyszy żadna faktyczna transakcja, o działaniu podatnika w dobrej wierze nie może być mowy.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Bożena Dziełak, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej I. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 14 marca 2017 r. sygn. akt I SA/Bd 893/16 w sprawie ze skargi I. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 17 października 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń i luty 2012 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od I. K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy kwotę 3.600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.