Wyrok NSA z dnia 24 maja 2012 r., sygn. I FSK 1035/11

Na gruncie ustawy o VAT prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury nie może powstać u jej dysponenta, jeżeli u jej wystawcy nie powstaje obowiązek podatkowy w tym podatku w odniesieniu do podatku podlegającego odliczeniu.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia NSA Grażyna Jarmasz, Sędzia WSA del. Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej H. F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 15 lutego 2011 r. sygn. akt I SA/Łd 1211/10 w sprawie ze skargi H. F. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 20 sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za styczeń 2006 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od H. F. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w L. kwotę 600 zł (słownie: sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 15 lutego 2011r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę H. F. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za styczeń 2006r. W uzasadnieniu wskazano, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. wydał decyzję z dnia [...] listopada 2008 r., w której określił zobowiązanie w podatku od towarów i usług za w.w okres w kwocie innej, niż podatnik zadeklarował w deklaracji VAT-7, ponieważ stwierdził, że strona niezasadnie obniżyła podatek należny o podatek naliczony wynikający z faktur wystawionych przez "B." Sp. z o.o., a faktury te nie odzwierciedlały rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych.

Po rozpoznaniu odwołania Dyrektor Izby Skarbowej w L. decyzją z dnia [...] sierpnia 2010r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu wskazał, że organ I instancji zasadnie zakwestionował prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT, dokumentujących zakup paliwa, wystawionych przez "B." Sp. z o.o., ponieważ wskazana w tych fakturach firma, jako sprzedawca, tych transakcji nie dokonała. Przeprowadzone w badanym okresie transakcje zakupu oleju napędowego miały charakter fikcyjny, a sporne faktury VAT nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Zdaniem organu odwoławczego zebrany w toku postępowania kontrolnego materiał dowodowy wykazał, że stworzona dokumentacja podatkowo - księgowa odnosiła się jedynie do "papierowego" obrotu towarem, któremu nie towarzyszył rzeczywisty obrót olejem napędowym i celem tej dokumentacji było "przeklasyfikowanie" w szeregu transakcji oleju grzewczego na olej napędowy oraz ukrycie tych podmiotów, które rzeczywiście obracały olejem opałowym. Wskazał m.in. na popełnienie m.in. przestępstw karnych skarbowych polegających na nieujawnieniu właściwemu organowi przedmiotu opodatkowania, podaniu nieprawdy w deklaracjach podatkowych i wskutek tego narażeniu Skarbu Państwa na uszczuplenie należności publicznoprawnych w postaci nieodprowadzonego podatku akcyzowego oraz od towarów i usług, stanowiącego mienie wielkiej wartości w rozumieniu przepisów ustawy kodeks karny skarbowy, przez A. K., M. B., G. M., H. L., K. C. i S. D. Organ odwoławczy wskazał, że postanowieniem z dnia [...] lutego 2010 r. włączył do akt sprawy m.in. ostateczne i prawomocne rozstrzygnięcia Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. z dnia [...] września 2009 r. wydane w zakresie podatku od towarów i usług dla Sp. z o.o. "B." za okresy rozliczeniowe od maja 2005 r. do października 2005 r. oraz z dnia 30 września 2009 r. za okresy rozliczeniowe od listopada 2005 r. do stycznia 2006 r. W decyzjach tych zakwestionowano prawo Sp. z o.o. "B." do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach VAT dokumentujących zakup oleju napędowego, jak i zakwestionowano obowiązek odprowadzenia podatku należnego wynikającego z faktur VAT dokumentujących sprzedaż oleju napędowego przez ten podmiot m.in. na rzecz skarżącego. W konsekwencji od tych transakcji nie powstał obowiązek odprowadzenia podatku należnego. W opinii organów podatkowych Sp. z o.o. "B." nie mogła dokonać sprzedaży oleju napędowego i nie dokonywała takiej sprzedaży, ponieważ nie dysponowała takim towarem. Towarem tym, lecz innego rodzaju (olejem grzewczym), faktycznie dysponowała inna osoba - A. K. Sp. z o.o. "B." jedynie legalizowała obrót tym paliwem poprzez wystawienie odpowiednich dokumentów. "B." Sp. z o. o. nie prowadziła rejestrów dla celu podatku VAT i nie złożyła deklaracji VAT - 7 za miesiąc styczeń 2006 r. oraz, że zakupy paliwa (oleju grzewczego), jakich dokonywała "B." Sp. z o.o., nie miały faktycznie miejsca. Fakt ten znalazł potwierdzenie m.in. w prawomocnym wyroku Sądu Rejonowego w L. z dnia [...] kwietnia 2009 r., sygn. akt [...], jak również w zeznaniach G. M. składanych wielokrotnie przed organami ścigania, jak również organami podatkowymi. Podniesiono, że cechą wspólną tych zeznań jest to, że G. M. przyznaje się do firmowania działalności wykonywanej przez A. K. (otrzymywał za to wynagrodzenie). Wskazano nadto, że identyczne wnioski można wysnuć z zeznań S. D., która była główną księgową w firmie "R." sp. z o.o. i która prawomocnym wyrokiem została skazana za ewidencjonowanie faktur zakupu nie odzwierciedlających rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Wskazano, że B. M. (żona prezesa Sp. "B." oraz jej współudziałowiec) została uznana przez Sąd Rejonowy winną tego, że w okresie co najmniej od 6 kwietnia 2005 r. do 26 stycznia 2006 r. w Z., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, poprzez dokonywanie wypłat gotówki z rachunku bankowego P. Oddział w Z. należącego do Spółki z o.o. "B." , przyjęła środki płatnicze w kwocie co najmniej 474.000 zł, zaś z konta spółki "A." , środki płatnicze w kwocie co najmniej 200.000 zł, pochodzące z korzyści związanych z popełnieniem czynu zabronionego, polegającego na dokonywaniu oszustw przy obrocie paliwem przez Spółkę "B." oraz "A.", w celu udaremnienia stwierdzenia ich przestępczego pochodzenia, zajęcia, albo orzeczenia przepadku.