Wyrok NSA z dnia 20 marca 2019 r., sygn. I FSK 768/17

Podatek od towarów i usług

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Izabela Najda - Ossowska, Sędzia WSA (del.) Bożena Dziełak (spr.), Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 31 stycznia 2017 r. sygn. akt I SA/Kr 1314/16 w sprawie ze skargi T.M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie z dnia 9 września 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za lipiec, sierpień, wrzesień i październik 2009 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od T.M. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie kwotę 4050 (cztery tysiące pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 31 stycznia 2017 r. sygn. akt I SA/Kr 1314/16, powołując się na art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (obecnie Dz.U. z 2018 r. poz. 1302) - dalej "P.p.s.a.", Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie ("WSA") oddalił skargę wniesioną przez Skarżącego - T. M., na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie ("Dyrektor IS") z 9 września 2016 r., utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w G. z 10 lipca 2015 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od lipca do października 2009 r.

WSA za prawidłowe uznał stanowisko organów podatkowych, że Skarżący nie był uprawniony do odliczenia podatku naliczonego w faktur wystawionych na jego rzecz przez A. s.c. A.S., P. S. w N. ("A.") tytułem usług budowlanych i usług transportowych. Faktury te bowiem nie potwierdzały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, co zasadnym czyniło zastosowanie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - dalej "u.p.t.u.". Zdaniem Sądu pierwszej instancji skoro zostało dowiedzione, że rzeczywiście transakcji między podmiotami wskazanymi w fakturach nie było, to istnienie świadomości naruszenia zasad odliczenia podatku naliczonego przez podatnika jest oczywiste. Dobrą wiarę Skarżącego wyklucza ponadto cały zespół ustalonych przez organy podatkowe wzajemnie powiązanych i oddziałujących na siebie okoliczności związanych tak ze sposobem zawierania umów, ich treścią, jak i domniemaną realizacją.