Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 9 stycznia 2015 r., sygn. I FSK 1625/13

To sam autor skargi kasacyjnej wyznacza zakres kontroli instancyjnej, wskazując, które normy prawa zostały naruszone. Naczelny Sąd Administracyjny nie ma obowiązku ani prawa do domyślania się i uzupełniania argumentacji autora skargi kasacyjnej. Przytoczenie podstawy kasacyjnej oraz jej uzasadnienie musi więc być precyzyjne, gdyż z uwagi na związanie sądu kasacyjnego granicami skargi kasacyjnej - Sąd nie może bowiem zastępować strony i precyzować czy uzupełniać przytoczonych podstaw kasacyjnych, czy też ich uzasadnienia. Obowiązkiem kasatora jest sprecyzowanie zarzutów kasacyjnych, to jest wskazanie, które przepisy prawa materialnego i w jaki sposób zostały naruszone oraz które przepisy prawa procesowego zostały naruszone i jaki to naruszenie miało wpływ na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny nie jest powołany do uzupełniania ani interpretowania niejasno sformułowanych zarzutów kasacyjnych.

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędzia WSA del. Hieronim Sęk, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej N. spółki z o.o. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 12 marca 2013 r. sygn. akt I SA/Rz 70/13 w sprawie ze skargi N. spółki z o.o. w K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 11 grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania podatkowego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 12 marca 2013 roku, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w sprawie o sygnaturze akt I SA/Rz 70/13, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 roku, poz. 1270) dalej p.p.s.a., oddalił skargę N. Sp. z o.o. z siedzibą w K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 11 grudnia 2012 roku w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania podatkowego. 1. Postępowanie przed organami podatkowymi Zaskarżonym postanowieniem Dyrektor Izby Skarbowej w R. utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w D. z dnia 5 października 2012r. odmawiające N. Sp. z o.o. wszczęcia postępowania podatkowego w zakresie stwierdzenia nadpłaty podatku od towarów i usług wynikającego z faktur wystawionych przez W. Spółka na podstawie m.in. art. 75 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.), zwróciła się do Urzędu Skarbowego w D. o stwierdzenie, że nienależnie zapłaciła podatek od towarów i usług wykazany w fakturach o numerach [...] i [...], wystawionych przez W. w dniu 2 maja 2008r. We wniosku wskazała, że przedmiotowe faktury dotyczą czynności ściśle związanych z wykonywaną przez nią opieką medyczną, zwolnionych z podatku VAT na podstawie art. 132 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE. Postanowieniem z dnia 5 października 2012r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w D., na podstawie art.165a §1 Ordynacji podatkowej odmówił wszczęcia postępowania. W ocenie organu nie można mówić o nadpłacie w sytuacji, gdy Spółka była jedynie nabywcą towarów i usług, a podatek VAT był integralną częścią ceny przedmiotowych towarów i usług. Mimo, że kupujący zapłacił podatek w cenie nabycia, nie stał się przez to podatnikiem podatku od towarów i usług, ponieważ nie uiścił zobowiązania podatkowego na rzecz Skarbu Państwa, a tylko w takiej sytuacji można byłoby mówić o nadpłacie. Podmiotem zobowiązanym do realizacji obowiązku podatkowego był sprzedawca W. Nie było również podstaw do stwierdzenia nadpłaty na podstawie art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej W. Sprzedawca towarów i usług nie występował w roli płatnika, o którym mowa w tym przepisie, a którym na podstawie art. 8 ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Ustawa o VAT wymienia podmioty, które mogą występować w charakterze płatników, ale żadnym z nich nie jest wystawca faktur w niniejszej sprawie. Dyrektor Izby Skarbowej, w zaskarżonym postanowieniu utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego podzielając argumentację tam zawartą.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00