Wyrok NSA z dnia 21 lutego 2018 r., sygn. II OSK 1962/17

Inspekcja sanitarna

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wojciech Mazur Sędziowie: sędzia NSA Grzegorz Czerwiński sędzia del. NSA Anna Żak ( spr.) po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Małopolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Krakowie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 kwietnia 2017r. sygn. akt III SA/Kr 182/17 w sprawie ze skargi R.K. i M.K. na decyzję Małopolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Krakowie z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 20 kwietnia 2017 r., sygn. III SA/Kr 182/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, po rozpoznaniu skargi R.K. i M.K. na decyzję Małopolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Krakowie z dnia [...] listopada 2016 r., nr [...], w przedmiocie choroby zawodowej - uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji.

Wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.

Wyrokiem z 10 grudnia 2013 r., sygn. III SA/Kr 287/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił decyzję Małopolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego (MPWIS) w Krakowie z [...] stycznia 2013 r. i poprzedzającą ją decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego (PPIS) w Tarnowie z [...] czerwca 2012 r. o odmowie stwierdzenia u zmarłej J.K. choroby zawodowej - międzybłoniaka opłucnej lewej, tj. schorzenia wymienionego w pozycji 17.2 wykazu chorób zawodowych, będącego załącznikiem do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych. W uzasadnieniu tego wyroku Sąd stwierdził, że organy sanitarne błędnie zinterpretowały, tj. w sposób zawężający, art. 235¹ Kodeksu pracy (Dz.U.z 2016r., poz.1666t.j) dalej "Kp", ponieważ przez "warunki pracy" należy rozumieć nie tylko bezpośrednie stanowisko pracy, lecz całokształt materialnych czynników, z którymi człowiek zetknął się w toku wykonywania pracy. Stan techniczny budynku, w którym pracowała zmarła (jako psycholog), mógł więc mieć znaczenie dla treści rozstrzygnięcia. Sąd przy tym podkreślił, że organy orzekające są związane stanowiskiem jednostek orzeczniczych, ale związanie to nie oznacza bezkrytycznej akceptacji wyrażonego w nim stanowiska. Organy nie odniosły się do wyrażonego w uzasadnieniu stanowiska jednostki orzeczniczej, że hipotetyczne narażenie na azbest można było jedynie rozpatrywać w kategorii narażenia komunalnego, ponieważ praca na stanowisku pracy psychologa nie wiązała się z narażeniem na azbest w pomieszczeniach pracy. Zdaniem Sądu, jednostki orzecznicze, albo pominęły okoliczności złego stanu technicznego budynku, albo też okoliczności istotnych z tym związanych im nie przekazano. Tym samym opinie te należało ocenić jako niedostatecznie uzasadnione, w związku z czym doszło do uchybienia art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 K.p.a. Nie można było bowiem z góry wykluczyć, że stan elewacji budynku miejsca pracy J.K. nie mógł mieć związku z jednostką chorobową. W ocenie Sądu w takim stanie rzeczy obowiązkiem organu było zwrócenie się do jednostek orzeczniczych o rozważenie tych kwestii i wydanie uzupełniających opinii.