Wyrok NSA z dnia 9 stycznia 2018 r., sygn. II OSK 939/17

Prawidłowe sformułowanie podstaw kasacyjnych jest o tyle istotne, że zgodnie z zasadą rozpoznawania sprawy przez Naczelny Sąd Administracyjny w granicach skargi kasacyjnej sąd ten nie jest uprawniony do powtórnego badania zgodności z prawem zaskarżonego aktu administracyjnego (ad meritum) w jego całokształcie. Zakres kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego wyznaczają sformułowane przez skarżącego zarzuty, oparte na ustawowych podstawach i uzasadnione w treści skargi kasacyjnej.

Teza od Redakcji

Dnia 9 stycznia 2018 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zofia Flasińska Sędziowie sędzia NSA Jerzy Siegień sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka (spr.) po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2018 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Wójta Gminy [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 sierpnia 2016 r. sygn. akt IV SA/Wa 877/16 w sprawie ze skargi Wójta Gminy [...] na postanowienie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] lutego 2016 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia zażalenia oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 sierpnia 2016r., sygn. akt IV SA/Wa 1877/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Wójta Gminy [...] na postanowienie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z [...] lutego 2016r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia zażalenia, oddalił skargę.

W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji wskazał, że Wojewoda [...] postanowieniem z dnia [...] grudnia 2015r nałożył na Wójta Gminy [...] karę pieniężną w wysokości 6 500 zł za wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego z naruszeniem terminu określonego w art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015r. poz. 199 ze zm.). Postanowienie powyższe zostało doręczone Wójtowi Gminy [...] w dniu 7 grudnia 2015r. (dowód potwierdzenia odbioru). Następnie strona złożyła zażalenie pismem z dnia 11 grudnia 2015r., które wysłała listem poleconym za pośrednictwem operatora pocztowego Poczta Polska S.A. Na kopercie, dołączonej do zażalenia widnieje stempel pocztowy z datą 15 grudnia 2015r. oraz został nalepiony kod paskowy o nr [...]. Koperta została zaadresowana do [...] Urzędu Wojewódzkiego [...] [...]. Organ odwoławczy tj. Minister Infrastruktury i Budownictwa rozpoznając zażalenie wskazał na art. 141 § 1 i 2 k.p.a, zgodnie z którym na wydane w toku postępowania postanowienie służy stronie zażalenie w terminie 7 dni od dnia doręczenia orzeczenia stronie. Organ ustalił w oparciu o zwrotne potwierdzenie odbioru, że postanowienie Wojewody zostało doręczone Wójtowi Gminy [...] w dniu 7 grudnia 2015r. Zdaniem organu termin siedmiu dni na wniesienie zażalenia na postanowienie Wojewody [...] nr [...] rozpoczął bieg 8 grudnia 2015r., a zakończył 14 grudnia 2015r. Natomiast zażalenie zostało nadane w polskiej placówce pocztowego operatora publicznego w dniu 15 grudnia 2015r., co potwierdza koperta, w której zażalenie zostało przekazane organowi I instancji. Z tego względu zażalenie owo zostało wniesione z uchybieniem 7-dniowego termin do jego wniesienia. Organ zwrócił nadto uwagę, że do wspomnianego zażalenia nie dołączono wniosku o przywrócenie terminu do jego wniesienia. Z tego względu organ miał obowiązek stwierdzić uchybienie terminu do wniesienia zażalenia.