Wyrok NSA z dnia 24 lipca 2018 r., sygn. I FSK 1748/16

Pod pojęciem dowodów lub okoliczności nieznanych organowi, który wydał decyzję pierwotną rozumieć trzeba tylko takie dowody, które nie były przedmiotem badania w postępowaniu zwyczajnym oraz tylko takie okoliczności, które z badanego materiału nie wynikały. Aby uznać przedłożony dowód za istotny w znaczeniu użytym w art. 240 § 1 pkt 5 O.p. powinien on spowodować wydanie, po wznowieniu postępowania, odmiennego rozstrzygnięcia niż to zawarte w decyzji ostatecznej.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka - Medek, Sędzia NSA Izabela Najda - Ossowska, Sędzia WSA del. Bożena Dziełak (sprawozdawca), Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 24 lipca 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 13 lipca 2016 r. sygn. akt I SA/Łd 389/16 w sprawie ze skargi A. W. na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L. (obecnie Naczelnik [...] Urzędu Celno - Skarbowego w L.) z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2009 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od A. W. na rzecz Naczelnika [...] Urzędu Celno - Skarbowego w L. kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

I. Zaskarżonym wyrokiem z 13 lipca 2016 r. sygn. akt I SA/Łd 389/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi ("WSA") oddalił skargę Skarżącego - A. W., na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L. ("Dyrektor UKS") z 21 marca 2016 r. w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie określenia zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług.

II. Jak to przedstawił WSA, decyzją z 20 czerwca 2013 r. Dyrektor UKS określił Skarżącemu, prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą "A.", zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2009 r. Zakwestionował prawo Skarżącego do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z faktur wystawionych przez P. sp. z o.o. Zdaniem organu kontroli skarbowej spółka ta nie była rzeczywistym dostawcą oleju napędowego do firmy Skarżącego. Faktury nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, a zatem zastosowanie ma do nich art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - dalej "u.p.t.u.". Ponadto stwierdzono nieprawidłowości polegające na niewykazaniu w deklaracjach VAT-7 całości obrotów z tytułu dostaw towarów zrealizowanych przez Skarżącego, udokumentowanych fakturami sprzedaży wystawionymi na rzecz odbiorców paliwa. Tym samym Skarżący zaniżył wysokość podatku należnego.