Wyrok NSA z dnia 8 marca 2018 r., sygn. II FSK 906/16

Podatek od nieruchomości

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Andrzej Jagielło, Sędzia NSA Stanisław Bogucki (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Marek Olejnik, Protokolant Joanna Legieć, po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. Oddział [...] w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 listopada 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 1455/15 w sprawie ze skarg A. Oddział [...] w K. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 26 czerwca 2015 r. nr [...], [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2012 i 2013 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 30 listopada 2015 r. o sygn. I SA/Kr 1455/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę A. Oddział [...] w K. (dalej: skarżąca) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie (dalej: organ odwoławczy) z dnia 26 czerwca 2015 r. o nr [...], [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2012 i 2013 r. Jako podstawę prawną powołano art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.). Wyrok jest dostępny (podobnie, jak inne cytowane w uzasadnieniu orzeczenia) na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/.

2. Przebieg postępowania przed organami podatkowymi (przedstawiony przez WSA w Krakowie).

2.1. Relacjonując w uzasadnieniu wyroku przebieg postępowania WSA w Krakowie podał, że Prezydent Miasta K. (dalej: organ pierwszej instancji) decyzjami z dnia 27 stycznia 2015 r. określił skarżącej zobowiązanie w podatku od nieruchomości za 2012 r. w kwocie 778.809 zł oraz za 2013 r. w kwocie 821.190 zł. Odwołując się do art. 2 oraz art. 3 ust. 1 pkt 4ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 849 ze zm.; dalej: u.p.o.l.) stwierdził, że zadeklarowane przez skarżącą do opodatkowania na rok 2012 grunty będące w jej zarządzie powierniczym na łączną powierzchnię 120.277 m² oraz na rok 2013 na łączną powierzchnię 119.956 m² nie odpowiadają danym z ewidencji gruntów i budynków. Różnica w opodatkowaniu dotyczyła działki oddanej w części w najem oraz w części w użytkowanie. Zawarte umowy nie wpływają na zmianę podatnika podatku od nieruchomości i dlatego ww. powierzchnie powinny być wliczone do powierzchni gruntów opodatkowanych przez skarżącą. Zdaniem organu pierwszej instancji, skarżąca jest przedsiębiorcą, a tym samym posiadane przez nią nieruchomości gruntowe, co do zasady, pozostają związane z działalnością gospodarczą, z wyłączeniem gruntów związanych z budynkami mieszkalnymi.