Wyrok NSA z dnia 13 marca 2018 r., sygn. II FSK 619/16

Podatek od nieruchomości

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Dumas, Sędzia NSA Jolanta Sokołowska (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Kazimierz Maczewski, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 26 listopada 2015 r. sygn. akt I SA/Łd 1138/15 w sprawie ze skargi P. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 24 kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2010 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 26 listopada 2015 r., sygn. akt I SA/Łd 1138/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę P. S.A. z siedzibą w W. (dalej: "Spółka" lub "skarżąca") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 24 kwietnia 2015 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty z tytułu podatku od nieruchomości za 2010 rok.

Z uzasadnienia wyroku Sądu pierwszej instancji wynika, że 22 grudnia 2014 r. wpłynął do Wójta Gminy I. wniosek Spółki o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za rok 2010. Zdaniem Spółki przyczyną powstania nadpłaty było błędne zastosowanie stawek podatkowych od domu wczasowego oraz związanej z nim działki gruntu w S. przy ul. P., gmina I. Podatnik wyliczył należność w kwocie 70.255 zł (zamiast pierwotnej kwoty 114.032 zł), stosując stawkę podatku dla gruntów i budynków nie związanych z działalnością gospodarczą.

Organ pierwszej instancji w decyzji z dnia 12 stycznia 2015 r. stwierdził, że w rozpatrywanej sprawie nie wystąpił żaden z przypadków wymienionych w art. 72 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) - dalej: "O.p.", zatem należało odmówić stwierdzenia nadpłaty.