Wyrok NSA z dnia 30 sierpnia 2017 r., sygn. I OSK 2569/16

Wskazuje się, że koncepcja rozumienia bezpośredniego przepisów prawnych, jest nieadekwatna. Z wyróżnieniem rozumienia bezpośredniego i jego braku, łączono paremię clara non sunt interpretanda.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Stojanowski, Sędzia NSA Jolanta Sikorska (spr.), Sędzia del. WSA Arkadiusz Blewązka, Protokolant starszy asystent sędziego Małgorzata Ziniewicz, po rozpoznaniu w dniu 30 sierpnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 24 maja 2016 r. sygn. akt IV SA/Gl 22/16 w sprawie ze skargi M. D. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych uchyla zaskarżony wyrok i zaskarżoną decyzję Wojewody Śląskiego z [...] oraz decyzję Prezydenta Miasta Bytomia z dnia [...].

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 24 maja 2016 r. sygn. akt IV SA/Gl 22/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę M.D. na decyzję Wojewody Śląskiego z [...] w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych.

Wyrok ten zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Prezydent Miasta Bytomia decyzją z dnia [...] wydaną na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. a i b, art. 2 ust. 1 pkt 2 oraz art. 71 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2015 r. poz. 149 ze zm.) i art. 104 K.p.a., orzekł o uznaniu M.D. z dniem [...] za osobę bezrobotną oraz o odmowie przyznania prawa do zasiłku.

W uzasadnieniu decyzji wskazał, że w dniu rejestracji strona spełniła warunki do uznania jej za osobę bezrobotną, natomiast suma okresów, o których mowa w art. 71 ust. 1 i 2 ww. ustawy przypadających w okresie 18 miesięcy poprzedzających rejestrację jest krótsza niż 365 dni.

Strona nie zgadzając się z rozstrzygnięciem wniosła odwołanie, w którym wyraziła swoje niezadowolenie i zarzuciła naruszenie prawa materialnego polegające na błędnej wykładni art. 71 ust. 1 i 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy przez przyjęcie, że jej zatrudnienie trwało krócej niż 365 dni, gdy tymczasem od 26 grudnia 2013 r. do 31 grudnia 2014 r. upłynęło 369 dni. Powołując się na powyższe strona wniosła o zmianę kwestionowanej decyzji i przyznanie zasiłku dla bezrobotnych oraz utrzymanie w mocy decyzji w części dotyczącej statusu bezrobotnego. Nadto wniosła o przeprowadzenie uzupełniającego postępowania dowodowego w trybie przewidzianym art. 136 k.p.a.