Wyrok NSA z dnia 6 kwietnia 2017 r., sygn. I OSK 1983/15

W orzecznictwie przyjmuje się, że orzeczenie sądu pierwszej instancji uchyla się spod niej w przypadku pominięcia wymaganych prawem części (np. nieprzedstawienia stanu sprawy, czy też niewskazania lub niewyjaśnienia podstawy prawnej rozstrzygnięcia), a także wówczas, gdy będą one co prawda obecne, niemniej jednak obejmować będą treści podane w sposób niejasny, czy też nielogiczny, uniemożliwiający jednoznaczne ustalenie stanu faktycznego i prawnego, stanowiącego podstawę kontrolowanego wyroku sądu.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędzia del. WSA Dorota Apostolidis Protokolant starszy asystent sędziego Rafał Kopania po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej L. P., W. K., M. D. i K. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 26 marca 2015 r. sygn. akt II SA/Lu 300/14 w sprawie ze skarg Gminy L. oraz [...] Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na decyzję Wojewody L. z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od L. P., W. K., M. D. i K. G. solidarnie na rzecz Gminy L. i [...] Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwoty po 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 26 marca 2015r., sygn. akt II SA/Lu 300/14, uwzględnił skargi Gminy L. i [...] spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. i uchylił zaskarżoną decyzję Wojewody L. oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty L. z dnia [...] maja 2013 r. w opisanym w sentencji przedmiocie, orzekł o wykonalności zaskarżonej decyzji i o kosztach postępowania.

W uzasadnieniu tego wyroku Sąd I instancji wskazał, iż zaskarżoną decyzją organ odwoławczy utrzymał w mocy, wydaną na skutek wniosku następczyń prawnych poprzedniego właściciela P. P. - L. Z. P., W. Z. K., M. C. D. i K. D. G. (dalej skarżące) z [...] listopada 2011 r., decyzję orzekającą o zwrocie nieruchomości - części działki nr [...] o powierzchni 0,1695 ha (obecnie stanowiącej części działek nr [...] i [...]). Nieruchomość ta została wywłaszczona decyzją Prezydenta L. z [...] maja 1976r. "zgodnie z lokalizacją budowy zagospodarowania Trasy [...]", za odszkodowaniem. Organ I instancji - wyznaczony postanowieniem Wojewody L. z dnia [...] grudnia 2011 r. - orzekł o zwrocie stanowiących własność Gminy L. działki nr [...] i projektowanej działki nr [...]. Jednocześnie orzekł o zwrocie zwaloryzowanego odszkodowania. Wedle poczynionych na podstawie oględzin i dokumentów źródłowych ustaleń, na terenie projektowanej działki nr [...] zlokalizowano plac parkingowy z kostki wraz z pasem zieleni przy restauracji należącej do spółki [...]. Ta działka, wraz z działką nr [...], zostały wydzierżawione tej spółce w dniu [...] września 1998 r., natomiast działka nr [...] zajęta jest pod chodnik przy podjeździe do restauracji, a reszta porasta trawą. Stosownie do obowiązującego w dacie wywłaszczenia planu zagospodarowania przestrzennego z dnia [...] czerwca 1969 r. w rejonie lokalizacji przedmiotowej nieruchomości przewidziano realizację trasy ruchu pospiesznego [...] o szerokości w liniach rozgraniczających 60-80 m z dwupoziomowymi skrzyżowaniami. W pojęciu tym, zdaniem Starosty L., nie mieści się lokalizacja obiektu gastronomicznego o typowo komercyjnym charakterze i to użytkowanego przez prywatnego inwestora. Działki nr [...] i [...] do dnia dzisiejszego nie zostały zagospodarowane zgodnie z celem wywłaszczenia, zatem są zbędne. W jego przekonaniu restauracja i parking nie stanowią elementu infrastruktury drogi krajowej przeznaczonej dla obsługi podróżnych, nie są związane z infrastrukturą drogi i obsługą ruchu drogowego, nie stanowią też miejsca obsługi podróżnych. Parking jest przewidziany dla zmotoryzowanych klientów restauracji i tylko dla nich. Dlatego żądanie zostało uwzględnione. Utrzymując w mocy tę decyzję organ odwoławczy podzielił pogląd, iż przedmiotowa nieruchomość jest zbędna na cel wywłaszczenia, którym była budowa Trasy [...]. Dotyczyły jej 4 decyzje dotyczące zatwierdzenia planu realizacyjnego przedłużenia ul. [...], a fragment terenu przeznaczono pod stację obsługi "[...]". W jego ocenie realizacją celu wywłaszczenia nie jest restauracja [...] z parkingiem i drogą dojazdową oraz zielenią. Wobec tego przedmiotową działkę należy zwrócić. Uznał, iż taka konkluzja ma oparcie w art. 136 ust. 3 w związku z art. 137 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.), dalej u.g.n.