Wyrok NSA z dnia 7 lutego 2017 r., sygn. II OSK 318/16

Używając sformułowania w granicach danej sprawy ustawodawca odsyła do sprawy w jej znaczeniu materialnoprawnym, a jej tożsamość określają elementy wyznaczające tożsamość skonkretyzowanego w decyzji lub postanowieniu stosunku prawnego, a identyczność podmiotów, identyczność przedmiotu tego stosunku oraz identyczność obu jego podstaw prawnej i faktycznej.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak (spr.) Sędzia del. WSA Czesława Nowak-Kolczyńska Protokolant starszy asystent sędziego Justyna Żurawska po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. z siedzibą w N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 października 2015 r. sygn. akt VIII SA/Wa 147/15 w sprawie ze skargi A. z siedzibą w N. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Radomiu z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie ustalenia warunków zabudowy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 14 października 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. z siedzibą w N. (dalej jako "Spółka") na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Radomiu z [...] grudnia 2014 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie ustalenia warunków zabudowy.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że decyzją z 7 lipca 2011 r. Wójt Gminy Przyłęk ustalił na wniosek B. sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej jako "inwestor") sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie ekologicznej elektrowni słonecznej, polegającej na instalacji ok. 600 baterii słonecznych na działce nr ew. [...], położonej w miejscowości [...].

Wnioskiem z 1 sierpnia 2013 r. Spółka wystąpiła o stwierdzenie nieważności powyższej decyzji. Wskazała, że decyzja o warunkach zabudowy została wydana na wniosek spółki inwestora, której jedynym wspólnikiem był i jest C. LTD. W dniu 10 września 2012 r. C. Ltd. zawarł ze Spółką warunkową umowę sprzedaży udziałów w kapitale zakładowym inwestora, na podstawie której Spółka miała nabyć 100 % udziałów spółki inwestora w celu realizowania projektów solarnych. Umowa ta została podpisana z uwagi na projekty solarne realizowane przez inwestora. Decyzja o warunkach zabudowy jest obarczona wadą nieważności, więc udziały będące przedmiotem tej transakcji są bezwartościowe. W tej sytuacji spółka odstąpiła od umowy i doprowadziła do jej rozwiązania. Pomimo tego, C. Ltd. wystosował do Spółki wezwanie do zapłaty oraz wszczął postępowanie egzekucyjne przeciwko poręczycielowi. Cena za udziały nie została zapłacona, prawo własności udziałów nie zostało przeniesione, a w sądzie prowadzone jest postępowanie mające na celu zawieszenie postępowania egzekucyjnego. Spółka wskazała, że rozstrzygnięcie, czy decyzja o warunkach zabudowy jest nieważna będzie kluczowe dla stron warunkowej umowy sprzedaży udziałów i będzie miało wpływ na dalsze postępowanie sądowe i egzekucyjne.