Wyrok NSA z dnia 26 października 2017 r., sygn. II FSK 2676/15

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Wojciech Stachurski, Protokolant Katarzyna Pawłowska - Mazur, po rozpoznaniu w dniu 26 października 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 23 kwietnia 2015 r. sygn. akt I SA/Po 405/14 w sprawie ze skargi M. O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od M. O. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu kwotę 2.400 (słownie: dwa tysiące czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 kwietnia 2015 r., sygn. akt I SA/Po 405/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (dalej: "WSA") oddalił skargę M. O. (dalej: "Skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (dalej: "Dyrektor IS") z dnia 28 lutego 2014 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. Podstawą powyższego orzeczenia był art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm., dalej: "p.p.s.a.").

Z uzasadnienia wyroku WSA wynika, że decyzją z dnia 27 września 2013 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w P. (dalej: "organ I instancji") określił Skarżącemu zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. w wysokości 138.749,00 zł.

Po rozpatrzeniu odwołania Skarżącego i po analizie zebranego materiału dowodowego, Dyrektor IS decyzją z dnia 28 lutego 2014 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.

Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem, Skarżący złożył skargę do WSA, w której zarzucił naruszenie:

- art. 122 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012, poz. 749 ze zm. dalej: "o.p."), przez niewyjaśnienie stanu faktycznego i błędne kierowanie wezwań do przedłożenia ksiąg podatkowych do podmiotu, który nimi nie dysponował; - art. 187 o.p., przez niewypełnienie obowiązku nałożonego na organ podatkowy, tj. zebranie i w sposób wyczerpujący rozpatrzenie materiału dowodowego oraz poprzez nieprzeprowadzenie postępowania dowodowego na podstawie ksiąg podatkowych;