Wyrok NSA z dnia 19 maja 2011 r., sygn. II FSK 2036/10

W świetle art. 23 § 5 kontroli sądowej podlega nie tyle wybór metody jako takiej, lecz to, czy zastosowane w tej metodzie dane znajdują odzwierciedlenie w materiale dowodowym i czy prawidłowy jest wniosek końcowy w postaci ustalenia dochodu.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stefan Babiarz (sprawozdawca), Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, Sędzia NSA (del.) Teresa Porczyńska, , Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. N.-T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 18 marca 2009 r. sygn. akt I SA/Kr 329/08 w sprawie ze skargi E. N.-T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 28 grudnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od E. N.-T. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 1.800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 18 marca 2009 r., I SA/Kr 329/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, oddalił skargę E.T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 28 grudnia 2007 r. w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r.

2. Ze stanu sprawy przyjętego przez sąd pierwszej instancji wynikało, że decyzją z dnia 29 maja 2006 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w N. określił skarżącej zobowiązanie podatkowe w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 rok w kwocie 11.946,20 zł. Decyzja ta zapadła na skutek kontroli podatkowej przeprowadzonej u skarżącej, w zakresie prawidłowości obliczenia i wpłacenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r., która ujawniła, że w remanencie na koniec 2003 r. występują towary, których brak jest w remanencie początkowym na dzień 1 stycznia 2003 r. a także brak w fakturach zakupu w ciągu roku podatnego. Doprowadziło to do stwierdzenia, że księgi podatkowe były prowadzone nierzetelnie, a konsekwencji do nie uznania za dowód tego, co wynika z zapisów w nich zawartych.