Wyrok NSA z dnia 19 września 2017 r., sygn. I FSK 1531/15

Nie można podzielić poglądu, w myśl którego bez znaczenia dla oceny przesłanki wznowieniowej z art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej jest to, czy strona miała możliwość powołania się na dowody w toku postępowania objętego wnioskiem o jego wznowienie i o uchylenie wydanej w jego wyniku decyzji.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Hieronim Sęk, Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia NSA Krzysztof Wujek (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Łysiak, po rozpoznaniu w dniu 19 września 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej I. sp. z o.o. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 30 kwietnia 2015 r., sygn. akt I SA/Ke 166/15 w sprawie ze skargi I. sp. z o.o. w K. na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. (obecnie Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Celno-Skarbowego w K. z dnia 30 grudnia 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia, po wznowieniu postępowania, decyzji ostatecznych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 30 kwietnia 2015 r., wydanym w sprawie o sygn. akt I SA/Ke 166/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę Spółki z o.o. N. z siedzibą w K. na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z 30 grudnia 2014 r., nr [...], którą organ ten odmówił uchylenia swych ostatecznych decyzji z 27 września 2012 r., o kolejnych numerach [...], którymi określone zostały zobowiązania Spółki w podatku od towarów i usług za kolejne miesiące od kwietnia do grudnia 2009 r.

Wydanie tej decyzji poprzedziło postępowanie o następującym przebiegu:

We wniosku o wznowienie postępowania zakończonego decyzjami z 27 września 2012 r. Spółka wskazała na zaistnienie dwóch przesłanek wznowieniowych z art. 240 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity w Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Pierwsza polegać ma na tym, że dowody, na podstawie których ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, okazały się fałszywe (art. 240 § 1 pkt 1), a druga na tym, że wyszły na jaw nowe okoliczności faktyczne i nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji nieznane organowi, który wydał decyzje (art. 240 § 1 pkt 5). Sfałszowanym dowodem ma być wyciąg z KRS, na podstawie którego organ ustalił, że prezesem zarządu Spółki, a więc osobą uprawnioną do jej reprezentowania był K. S. Nowe okoliczności faktyczne to ujawnienie w toku odrębnego postępowania karnego, że faktury zakupowe Spółki znajdują się w posiadaniu A. K., właścicielki biura rachunkowego, która prowadziła księgowość Spółki.