Wyrok NSA z dnia 2 sierpnia 2017 r., sygn. II FSK 1791/15

Interpretacje podatkowe; Podatek dochodowy od osób fizycznych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędzia NSA Stanisław Bogucki (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Katarzyna Wolna - Kubicka, Protokolant Katarzyna Pawłowska - Mazur, po rozpoznaniu w dniu 2 sierpnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 stycznia 2015 r., sygn. akt I SA/Łd 900/14 w sprawie ze skargi W. B. na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 10 kwietnia 2014 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od B. W. na rzecz Szefa Krajowej Administracji Skarbowej kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 27 stycznia 2015 r. o sygn. I SA/Łd 900/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, po rozpoznaniu sprawy ze skargi B. W. (dalej: skarżąca lub wnioskodawczyni) na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi działającego z upoważnienia Ministra Finansów (dalej: organ lub Dyrektor IS) z dnia 10 kwietnia 2014 r. o nr IPTPB2/415-37/14-2/AKr w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych: (1) uchylił zaskarżoną interpretację; (2) zasądził o Dyrektora IS na rzecz skarżącej kwotę 457 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. Jako podstawę prawną powołano art. 146 § 1 oraz art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.). Wyrok jest dostępny (podobnie jak inne powoływane w uzasadnieniu orzeczenia) na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/.

2. Przebieg postępowania przed organami podatkowymi (przedstawiony przez WSA w Łodzi).

2.1. Przedstawiając w uzasadnieniu wyroku przebieg postępowania WSA w Łodzi podał, że we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji prawa podatkowego skarżąca wyjaśniła, iż w 1999 r., na podstawie umowy przeniesienia własności w wykonaniu zapisu testamentowego po zmarłej dnia 18 maja 1998 r. ciotce, nabyła udział 4/16 części współwłasności nieruchomości leśnej zabudowanej, położonej w Ł. przy ul. [...] (dalej: nieruchomość). W 2012 r. skarżąca nabyła dodatkowy udział we współwłasności tej nieruchomości (5/16 części) na podstawie umowy darowizny od matki. W dniu 19 lipca 2012 r. zbyła udział we współwłasności tej nieruchomości (9/16 części) za kwotę 534.375 zł na rzecz M. Ł. (dalej: kupująca) i D. C. S. (dalej: kupujący) w częściach równych. Sprzedaż powyższego udziału nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej. Podała, że przychód uzyskany z tytułu sprzedaży udziału we współwłasności tej nieruchomości przeznaczyła w całości na nabycie w dniu 25 października 2012 r umową zawartą w formie notarialnej. na własne cele mieszkaniowe lokalu mieszkalnego (dalej: lokal mieszkalny). Po upływie ponad roku od sprzedaży nieruchomości strony transakcji zostały poinformowane, że sprzedaż udziałów na rzecz kupującego była niemożliwa bez uzyskania zezwolenia MSW. W związku z tym akt notarialny z dnia 19 lipca 2012 r. okazał się być nieważny w części dotyczącej zbycia łącznie połowy nieruchomości na rzecz kupującego. W dniu 18 września 2013 r. zawarta została ponownie umowa sprzedaży - tym razem w zakresie połowy nieruchomości z zastrzeżeniem terminu, na podstawie której skarżąca sprzedała kupującej udział w wynoszący 9/32 części z zastrzeżeniem, że przeniesienie własności udziału w wysokości 4/32 części (udział nabyty w 1999 r.) nastąpiło z momentem podpisania aktu notarialnego, zaś 5/32 części z zastrzeżeniem, że przeniesienie własności nastąpi nie wcześniej niż w styczniu 2014 r. W interpretacji indywidualnej z dnia 8 stycznia 2014 r. o nr IPTPB2/415-585/13-6/AKr Dyrektor IS stwierdził, że w 2012 r. obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych powstał jedynie w odniesieniu do przychodów ze sprzedaży udziału w wysokości 9/32 części we współwłasności nieruchomości. Stwierdził ponadto, że możliwa i prawnie dopuszczalna jest sytuacja, w której cena zapłacona zostanie jeszcze przed przeniesieniem własności nieruchomości. Umową zawartą w formie notarialnej z dnia 15 stycznia 2014 r. skarżąca przeniosła własność należącego do niej udziału (5/32 części) na rzecz kupującej.