Wyrok NSA z dnia 20 kwietnia 2017 r., sygn. II FSK 812/15

Dla oceny, czy nowe dowody z zeznań świadków (o ile oczywiście spełnione są inne przesłanki z art. 240 § 1 pkt 5 o.p.) winny skutkować wzruszeniem decyzji ostatecznej konieczne jest porównanie daty wydania takiego aktu z datą złożenia zeznań. Jeśli zeznania złożone zostały już po wydaniu decyzji ostatecznej, to co do zasady nie mogą prowadzić do założonego wnioskiem o wznowienie postępowania efektu.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Małgorzata Wolf - Kalamala, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia del. WSA Paweł Kowalski (sprawozdawca), Protokolant Anna Błażejczyk, po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "B." sp. z o.o. z siedzibą w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 19 listopada 2014 r. sygn. akt I SA/Po 381/14 w sprawie ze skargi "B." sp. z o.o. z siedzibą w P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia, po wznowieniu postępowania, decyzji w sprawie podatku dochodowego od osób prawnych za 2001 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "B." sp. z o.o. z siedzibą w P. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z 19 listopada 2014 r. oddalił skargę Breitenbach spółki z o.o. w Poznaniu na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 18 lutego 2014 r. w przedmiocie odmowy uchylenia po wznowieniu postępowania, decyzji w sprawie podatku dochodowego od osób prawnych za 2001 r.

Z akt sprawy wynika, że decyzją z 18 kwietnia 2005 r., organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w [...] z 15 grudnia 2004 r., którą określono spółce zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2001 r. W motywach rozstrzygnięcia wskazano, że spółka niezasadnie zaliczyła do kosztów podatkowych: kwotę 836.451,05 zł na podstawie rachunków wystawionych przez niemiecką firmę B. z [...] z tytułu zakupu usług związanych z tworzeniem programów komputerowych, koordynacji zleceń firmy E. GmbH, doradztwa i konsultacji w G. i w P. oraz związanych z tym kosztami podróży pracowników firmy niemieckiej na trasie K. - G. - K., K. - P. - K., działań marketingowych, rozmów akwizycyjnych, a także kwotę 53 166,91 zł z tytułu delegacji służbowych pracowników spółki związanych z powyższymi usługami. Stwierdzono, że wyłączenie tych kwot z kosztów uzyskania przychodów spowodowane było brakiem dowodów wykonania na rzecz spółki przez niemiecką firmę B. usług związanych z tworzeniem przez spółkę projektów programów (przy jednoczesnym stwierdzeniu nierzetelności dokumentacji, tj. rachunków za zakupione usługi oraz fikcyjność większości rachunków obciążających spółkę) i brakiem ich związku z przychodami. Organ powołał się na informacje uzyskane od niemieckich władz podatkowych, z których wynika, że niemiecka firma B. nie zaliczyła do przychodów szeregu rachunków, którymi obciążyła spółkę. Nie uznając natomiast za koszt uzyskania przychodu kwoty 53 166,91 zł z tytułu delegacji pracowników spółki wykonywanych w celu świadczenia nieudokumentowanych prac w siedzibie firmy niemieckiej, organ odwoławczy wskazał, że rzeczywisty brak związku z przychodami powyższej kwoty potwierdziły zeznania pracowników spółki - R. K. i J. W. Zdaniem organu umowa ramowa z 22 stycznia 2001 r. pomiędzy spółką a niemiecką firmą B. została zawarta z naruszeniem przepisu art. 210 § 1 ustawy dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. nr 94 poz. 1037 ze zm.). W konkluzji podniesiono, że wobec stwierdzenia nieważności umowy, fikcyjności rachunków firmy B., nie udokumentowania zamawiania i odbioru określonych etapów usług zasadne jest twierdzenie, że niemiecka firma nie wykonywała na rzecz spółki żadnych usług, a poniesione przez spółkę koszty nie wykazują związku z jej przychodami, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 2 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., nr 54, poz. 654 ze zm.).