Wyrok NSA z dnia 14 marca 2017 r., sygn. II FSK 3261/16

W postępowaniu wznowieniowym, strona wskazując na nowy dowód lub nową okoliczność, o których mowa w art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej, nie może odwoływać się do okoliczności która zaistniała po wydaniu decyzji oraz o której strona lub organ wiedział w trakcie postępowania wymiarowego.

Teza od Redakcji

Dnia 14 marca 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Grażyna Nasierowska (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. K. i J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 28 czerwca 2016 r., sygn. akt I SA/Kr 442/16 w sprawie ze skarg B. K. i J. K. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 29 stycznia 2016 r., nr [...], [...] w przedmiocie wznowienia postępowania oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 28 czerwca 2016 r., sygn. akt I SA/Kr 442/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargi B. K. i J. K. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z 29 stycznia 2016 r., w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznych we wznowieniowym postępowaniu.

Ze stanu faktycznego przyjętego przez Sąd pierwszej instancji wynikało, że wnioskami z 14 kwietnia 2015 r. skarżący zwrócili się do Wójta Gminy P. Wielka o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją w sprawie zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za lata 2012-2015.

Postanowieniami z 6 maja 2015 r. Wójt Gminy wznowił postępowanie podatkowe w przedmiocie ustalenia wysokości łącznego zobowiązania pieniężnego za 2012 i 2013 r. Decyzjami z 10 września 2015 r. Wójt odmówił jednak uchylenia własnych decyzji z 6 lutego 2012 r. i 1 lutego 2013 r. ustalających łączne zobowiązanie pieniężne za 2012 i 2013 r.

Organ pierwszej instancji wyjaśnił, że w dniu 16 stycznia 2012 r. otrzymał informację od syndyka, że Sąd Rejonowy w K. Wydział VIII Gospodarczy dla spraw upadłościowych i naprawczych postanowieniem z dnia 12 grudnia 2011 r. ogłosił upadłość B. K. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą "D.", obejmującą likwidację majątku dłużniczki. Z wpisu w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej wynika, że w dniu 18 marca 2015 r., tj. po umorzeniu postępowania upadłościowego, skarżąca prowadząca działalność gospodarczą dokonała zmiany we wpisie, tj. wykreślenia wpisu z rejestru (z adnotacją, że zaprzestała prowadzenia działalności z dniem 12 grudnia 2011 r., która to data stanowi datę ogłoszenia upadłości). Z udzielonej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. informacji wynika jednakże, iż w 2012 i 2013 r. skarżąca wykazywała przychody z prowadzonej działalności gospodarczej, co stanowi dowód na jej kontynuowanie. Ponadto w 2012 r. w przedmiotowym budynku zaistniało zużycie wody, potwierdzone wystawianymi przez Urząd Gminy fakturami. Także syndyk poinformował, że opodatkowana nieruchomość była przedmiotem umowy najmu, która obowiązywała w okresie od lutego 2012 r. do stycznia 2013 r. Z pisma T. S.A. wynika z kolei, że w 2012 r. była zawarta umowa o świadczeniu usług dystrybucji energii elektrycznej z firmą "D." i umowa ta obowiązywała do 13 marca 2013 r.