Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 7 lutego 2017 r., sygn. II FSK 82/15

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędziowie: NSA Andrzej Jagiełło (sprawozdawca), WSA del. Bogusław Woźniak, Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 października 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 767/14 w sprawie ze skargi O. K.-K. na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 18 listopada 2013 r. nr IPPB1/415-1045/13-2/MT w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę, 3) zasądza od O. K.-K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

UZASADNIENIE 1.1 Zaskarżonym wyrokiem z dnia 8 października 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 767/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.) - dalej: p.p.s.a., po rozpoznaniu skargi O.K. (Skarżąca), uchylił interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 18 listopada 2013 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych. 1.2 Przedstawiając stan sprawy Sąd pierwszej instancji wskazał, że skarżąca we wniosku z dnia 6 września 2013 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego podała, iż w 2009 r. wraz z mężem kupiła mieszkanie za kwotę 800.000 zł, na które zaciągnęli kredyt w kwocie 650.000 zł. Następnie w 2011 r. sprzedali je za kwotę 980.000 zł. W zeznaniu podatkowym zadeklarowali, że przychód ze sprzedaży mieszkania przeznaczą, w całości na cele mieszkaniowe w okresie 2 lat. Skarżąca dwa lata temu uzyskała informację, że spłacenie kredytu za sprzedane mieszkanie będzie w takim przypadku traktowane jak wydatkowanie części przychodu na cele mieszkaniowe. W tym czasie powinni przeznaczyć na cele mieszkaniowe pozostałą kwotę 330.000 zł, stanowiącą różnicę między przychodem 980.000 zł, a spłaconym kredytem mieszkaniowym (650.000 zł). W późniejszym czasie została poinformowana o wątpliwościach dotyczących wydatkowania części przychodu na spłatę kredytu zaciągniętego na sprzedane mieszkanie, gdyż już raz w zeznaniu podatkowym uwzględniła cenę zakupu mieszkania 800.000 zł jako koszt uzyskania przychodu. Zdaniem Skarżącej faktyczna kwota, która pozostała po sprzedaży mieszkania stanowiła różnicę pomiędzy kwotą uzyskaną z jego sprzedaży pomniejszoną o spłatę kredytu. Jednocześnie wskazała, że zamierza wraz z mężem zakupić do końca roku mieszkanie od dewelopera. Wpłata środków nastąpi zgodnie z zadeklarowanym terminem wydatkowania określonej kwoty na cele mieszkaniowe do końca 2013 r. Podpisanie aktu notarialnego nastąpi dopiero w połowie przyszłego roku, bo nie ma innej możliwości. W związku z powyższym Skarżąca zadała dwa pytania:

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00