Wyrok NSA z dnia 26 stycznia 2017 r., sygn. II FSK 3711/14

Definiując pojęcie "budynek" dla celów stwierdzenia istnienia obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości nie ma potrzeby odwoływać się do przepisów wykonawczych do ustawy Prawo budowlane, skoro ustawa ta zawiera identyczną definicję tego obiektu budowlanego jak ustawa podatkowa. Istotną z punktu widzenia tych definicji przesłanką umożliwiającą zaliczenia konkretnego obiektu budowlanego do kategorii budynków jest jego "trwałe związanie z gruntem". Nie wystarczy zatem samo wskazanie, że dany obiekt został posadowiony na fundamencie, jeżeli poprzez sposób montażu nie można wykazać istnienia tego rodzaju trwałego związku z gruntem. Związany bowiem trwale z gruntem jest budynek, którego nie można od gruntu odłączyć bez uszkodzenia jego konstrukcji.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia NSA Andrzej Jagiełło (sprawozdawca), Protokolant Dorota Rembiejewska, po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej H. L. i B. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 16 lipca 2014 r. sygn. akt I SA/Lu 180/14 w sprawie ze skargi H. L. i B. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Chełmie z dnia 27 grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2013r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1.1 Zaskarżonym wyrokiem z dnia 16 lipca 2014 r., sygn. akt I SA/Lu 180/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) - dalej: p.p.s.a., oddalił skargę H.L. i B.L. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z 27 grudnia 2013 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2013 r.

1.2 Przedstawiając stan sprawy Sąd pierwszej instancji wskazał, ze Prezydent Miasta C. decyzją z 2 września 2013 r. ustalił małżonkom L. podatek od nieruchomości stanowiącej działki gruntu o pow. łącznej 914 m zabudowanej samoobsługową myjnią samochodową. Skarżący prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą L.. Podatnicy wskazali w informacji dla podatku nieruchomości grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o pow. 460 m², grunty pozostałe o pow. 454 m², budynki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o pow. użytkowej 13,36 m² i budowle o wartości 25.187 zł. Organ zakwestionował podaną wartość budowli, uznając, że z pozwolenie na budowę myjni nie wynika, aby miał powstać budynek a myjnia wraz z kontenerem stanowi budowlę opodatkowaną podatkiem od nieruchomości. Po rozpoznaniu odwołania podatników Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzje organu pierwszej instancji. Organ wskazał, że istota sporu w sprawie wymaga rozstrzygnięcia , czy kontener techniczny posadowiony na fundamencie jest budynkiem jak twierdzi skarżący, czy też jest budowlą jak uważa organ podatkowy. Jak wskazał pojęcie "budowla" oznacza przede wszystkim każdy obiekt budowlany nie będący budynkiem lub obiektem małej architektury. Podatnicy twierdzili, że kontener techniczny jest wybudowany w formie budynku i jest trawle związany z gruntem, na dowód czego przedłożyli opinię specjalisty do spraw konstrukcji budowlanych. Jest on posadowiony na murowanych ścianach fundamentowych trwale związanych z gruntem, posiada ściany i dach z prefabrykatów żelbetonowych. Kolegium podzieliło stanowisko organu pierwszej instancji, że kontener techniczny myjni samochodowej wraz z urządzeniami nie jest budynkiem, ale jest budowlą stanowiącą całość techniczno-użytkową. Organ odwołał się do protokołu oględzin pracownika organu podatkowego oraz dokumentacją z postępowania w sprawie udzielenia pozwolenia na budowę myjni. Zdaniem organu skoro myjnia samoobsługowa nie jest ani budynkiem ani obiektem małej architektury to jest budowlą.