Wyrok NSA z dnia 3 czerwca 2016 r., sygn. II FSK 274/14

Całość techniczno-użytkową należy rozumieć jako połączenie poszczególnych elementów w taki sposób, aby zgodnie z wymogami techniki nadawały się one do określonego użytku. Nie można przy tym wykluczyć, że każdy z tych elementów może być samodzielnym obiektem, choć nie zawsze samodzielnie wykorzystywany będzie mógł służyć określonemu celowi. Obiektem budowlanym może zatem w zależności od konkretnego stanu faktycznego być budowla wraz z instalacjami i urządzeniami, a także traktowane jako jeden obiekt budowlany różne budowle, pozostające w funkcjonalnym związku i tworzące w nim całość techniczno-użytkową.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia WSA (del.) Maciej Kurasz (sprawozdawca), Protokolant Dorota Rembiejewska, po rozpoznaniu w dniu 3 czerwca 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. [...] S.A. z siedzibą w W. (obecnie: O. [...] S.A. z siedzibą w W.) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 3 września 2013 r. sygn. akt I SA/Gl 1043/13 w sprawie ze skargi T. [...] S.A. z siedzibą w W. (obecnie: O. [...] S.A. z siedzibą w W.) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia 14 grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2008 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 4 września 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia 14 grudnia 2011 r. w sprawie określenia zobowiązania podatkowego T. S.A. z siedzibą w W. (obecnie O. S.A. z siedzibą w W.; dalej jako "Spółka", "Skarżąca") w podatku od nieruchomości za rok 2008.

2. Przebieg postępowania podatkowego Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Bielsku - Białej (dalej SKO lub Kolegium), działając na podstawie art. 233 § 1 pkt. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 roku, Nr 8, poz. 60 ze zm.; dalej w skrócie: "ustawa Ord. pod.") oraz art. 1a ust. 1 pkt. 2, art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t. j. z 2006 r., Nr 121, poz. 844, ze zm. dalej u.p.o.l.) decyzją z dnia 14 grudnia 2011 r. utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy M. z dnia 28 stycznia 2011 r. określającą Spółce wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2008 r. w kwocie 71.488 zł. Uzasadniając rozstrzygnięcie, Kolegium stwierdziło, że organ pierwszej instancji zakwestionował prawidłowość złożonej przez Spółkę deklaracji na podatek od nieruchomości za 2008 r. i postanowieniem z dnia 29 lipca 2008 r. wszczął postępowanie w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości. Wskazano, że wydając decyzję pierwszoinstancyjną, organ przyjął wartość budowli wykazaną przez Spółkę we wcześniejszych deklaracjach, w tym za 2007 r. Podkreślono, że odwołując się do przepisu art. 1 a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. organ pierwszej instancji podniósł, że budowlą jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z przeznaczeniem. W konkluzji organ pierwszej instancji stwierdził, że przewody telekomunikacyjne ułożone w kanalizacji kablowej tworzą linię kablową stanowiąc element budowli podlegający opodatkowaniu.