Wyrok NSA z dnia 18 kwietnia 2016 r., sygn. I GSK 1452/14

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marzenna Zielińska Sędzia NSA Zofia Borowicz (spr.) Sędzia NSA Dariusz Dudra Protokolant Paweł Gorajewski po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w L. z dnia 5 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Lu 1193/13 w sprawie ze skargi M. G. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w L., 2. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w B. na rzecz M. G. 2900 zł (dwa tysiące dziewięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w L., wyrokiem z dnia 5 marca 2014 r., sygn. akt I SA/Lu 1193/13, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.), oddalił skargę M. G. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B.P. z dnia [...] sierpnia 2013 r. w przedmiocie podatku akcyzowego za miesiące luty, kwiecień - grudzień 2003 r.

Sąd I instancji przyjął za podstawę rozstrzygnięcia następujące ustalenia.

Decyzją z dnia 18 czerwca 2007 r. Naczelnik Urzędu Celnego w L., po przeprowadzeniu postępowania podatkowego wobec M. G. prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży paliw, określił zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za miesiące: luty, kwiecień-grudzień 2003 r. w łącznej kwocie 153.383,00 zł.

Dyrektor Izby Celnej decyzją z dnia 27 września 2007 r., utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Od tej decyzji skarżąca złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w L., który wyrokiem z dnia 9 marca 2011 r. (sygn. akt I SA/Lu 54/11) uchylił zaskarżoną decyzję jako wydaną z mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy naruszeniem przepisów postępowania - art. 120, art. 122, art. 180 § 1, art. 181, art. 187 § 1, art. 191 - ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm. - dalej O.p.). Sąd uznał, że organ podatkowy pominął przepis art. 37 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm. - dalej: ustawa o VAT), który określał dla podatników dokonujących czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej maksymalną stawkę podatku akcyzowego dla paliw do silników w wysokości 80% w stosunku do ceny sprzedaży. Zgodnie z delegacją zawartą w art. 37 ust. 2 - 4 tej ustawy o VAT Minister Finansów został upoważniony do obniżenia stawek akcyzy wymienionych w ust. 1. Bez względu na sposób wyrażenia stawki podatku akcyzowego, stawki zamieszczone w rozporządzeniu wykonawczym mogły być tylko niższe od ustawowych. W przeciwnym razie byłoby to przekroczenie delegacji ustawowej. W ocenie Sądu, organ podatkowy, stosując stawkę przewidzianą rozporządzeniem z dnia 22 marca 2002 r., miał obowiązek ustalić czy zastosowanie stawki z rozporządzenia nie następuje w warunkach przekroczenia stawki ustawowej. Zdaniem Sądu, organ podatkowy w dotychczasowym postępowaniu dowolnie odwołał się do § 14 ust. 2 w powiązaniu z § 25 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 27, poz. 269 ze zm. - dalej rozporządzenie), które razem stanowią o prawie i warunkach obniżenia akcyzy należnej. W sytuacji, w której organ podatkowy prowadzi postępowanie podatkowe w celu określenia podatnikowi zobowiązania w podatku akcyzowym decyzją, obowiązkiem organu podatkowego jest rozważyć czy w okolicznościach rozpatrywanej sprawy podatkowej zachodzą okoliczności faktyczne i prawne zastosowania instytucji obniżenia akcyzy należnej o zapłaconą.