Wyrok NSA z dnia 28 kwietnia 2016 r., sygn. II FSK 751/14

Posiadanie jest stanem faktycznym polegającym na faktycznym władztwie, przez co rozumie się samą możliwość władania rzeczą. Efektywnie w sensie gospodarczym korzystanie z rzeczy (nieruchomości) nie stanowi koniecznej przesłanki posiadania.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Protokolant Dorota Rembiejewska, po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. J.-C. i A. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 30 października 2013 r. sygn. akt I SA/Ol 615/13 w sprawie ze skargi B. J.-C. i A. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z dnia 11 lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie wymiaru podatku od nieruchomości za 2012 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 30 października 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie (sygn. akt I SA/Ol 615/13) oddalił skargę B. J. i A.C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z dnia 11 lipca 2013 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2012 r.

Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan sprawy: Prezydent O. decyzją dnia 31 stycznia 2013 r. wymierzył skarżącym zobowiązanie w spornym podatku w wysokości 15.608 zł. Jako podstawy do opodatkowania przyjął nieruchomości związane z prowadzeniem działalności gospodarczej położone w O. przy ul. S. na działkach o nr 50/9, 50/10 i 50/11, tj.: grunty o powierzchni 1.800 m², budowlę o powierzchni 10.000 m² oraz budynek o powierzchni 677,94 m². W odwołaniu od powyższej decyzji skarżący zarzucili jej naruszenie art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.), dalej: "u.p.o.l.", poprzez przyjęcie, że sam fakt posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę uzasadnia wymiar podatku od nieruchomości według najwyższych stawek tego podatku, jak również podnieśli zarzut naruszenia art. 122, art. 187 § 1, art. 191 oraz art. 210 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.). Uznając, że odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w decyzji z dnia 11 lipca 2013 r. powołało treść art. 1a ust. 1 pkt 3, art. 3 ust. 1 pkt 1 i 3 oraz art. 4 ust. 1 pkt 1 - 3 u.p.o.l. W ocenie organu, w świetle art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. sam fakt posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę skutkuje tym, że są one związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Odwołując się natomiast do art. 2 ust. 2 u.p.o.l. organ stwierdził, że jedynie w przypadku, gdy podatnik prowadzący działalność gospodarczą posiada użytki rolne, konieczne jest ustalenie sposobu jego wykorzystywania przez podatnika. Kolegium dodało, że z dołączonej do akt sprawy informacji z ewidencji działalności gospodarczej wynikało, że skarżący prowadzi działalność gospodarczą, zaś ww. grunty zostały oznaczone w ewidencji gruntów jako "Ba" - tereny przemysłowe. Organ odwoławczy wskazał ponadto, że zgodnie z przedłożoną przez podatników do akt sprawy umową najmu z dnia 25 maja 2012 r., dotyczącą m.in. działek o numerach ewidencyjnych 50/9, 50/10 i 50/11, nieruchomości te zostały oddane w najem C. sp. z o.o. z siedzibą w W. na cele prowadzonej przez najemcę działalności gospodarczej, o czym stanowił § 3 tej umowy. Zdaniem Kolegium w niniejszej sprawie nie zachodziły "względy techniczne", o których mowa w art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. Kolegium nie dopatrzyło się ponadto naruszenia art. 120, art. 122, art. 124, art. 187 § 1, art. 191 i art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej.