Wyrok NSA z dnia 24 lutego 2016 r., sygn. II FSK 3965/13

Właściciel zdewastowanej nieruchomości płaci niższy podatek tylko wtedy, gdy niemożność korzystania z budynku jest obiektywna, niezależna od jego woli.

Gazeta Prawna nr 45/2016

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędziowie: NSA Anna Dumas (sprawozdawca), WSA del. Maciej Kurasz, Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. [...] sp.j. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 19 września 2013 r. sygn. akt I SA/Ke 418/13 w sprawie ze skargi P. [...] sp.j. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach z dnia 31 maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2010 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 19 września 2013 r., sygn. akt I SA/Ke 418/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę spółki jawnej P. [...] sp.j. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach z dnia 31 maja 2013 r. w sprawie podatku od nieruchomości za 2010 r.

Z uzasadnienia wyroku Sądu pierwszej instancji wynika, że Spółka złożyła korektę deklaracji na podatek od nieruchomości na 2010 r. Do opodatkowania wskazała m.in. powierzchnię 1207 m², budynków tzw. pozostałych. Spółka wyjaśniła, że budynek o powierzchni 1207 m² , był kompletną ruiną bez przyłączy elektrycznych i wodnokanalizacyjnych. W 2010 r. został wyremontowany i sprzedany firmie leasingowej.

Decyzją z dnia 31 maja 2013 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Kielcach utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy K. z dnia 31 stycznia 2013 r. w sprawie określenia Spółce wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości na 2010 r. (10 miesięcy 2010 r.) w kwocie 59 529,25 zł. Kolegium wskazało, że kwestią sporną jest ustalenie czy w 2010 r. stanowiący własność Spółki budynek byłych warsztatów szkolnych o powierzchni 1207,40 m², położony w K., ze względów technicznych nie był i nie mógł być wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej. Organ odwoławczy wskazał na pojęcie względów technicznych utrwalone w orzecznictwie sądów administracyjnych i odnosząc je do stanu faktycznego sprawy przyjął, że w sprawie nie nastąpiło zerwanie związku spornego budynku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Stan techniczny spornego budynku w 2010 r. do zakończenia remontu był niewątpliwie zły, jednakże taki stan rzeczy determinowany był wolą właściciela (podatnika), który nie dokonywał remontu, naprawy budynku. Organ zwrócił uwagę, że akt sprawy wynikało, iż budynek był sukcesywnie remontowany, a następnie w 2010 r. został sprzedany firmie leasingowej. W ocenie Kolegium, niewątpliwie przejściowy charakter złego stanu technicznego budynku i przejściowa niemożność wykorzystywania przez skarżącą spółkę nieruchomości lub jej części służącej do wykonywania działalności gospodarczej, nie daje podstaw do tego, by do wymiaru podatku od tej nieruchomości nie miały zastosowania stawki przewidziane dla nieruchomości związanych z działalnością gospodarczą.