Wyrok NSA z dnia 13 maja 2015 r., sygn. I OSK 2164/13

Zarzut niewłaściwego zastosowania prawa materialnego może odnieść skutek w sytuacji, gdy nie jest kwestionowany stan faktyczny sprawy.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska (spr.) sędzia NSA Irena Kamińska sędzia del. NSA Jerzy Krupiński Protokolant starszy inspektor sądowy Joanna Drapczyńska po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy Miejskiej Legionowo od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 czerwca 2013 r. sygn. akt I SA/Wa 285/13 w sprawie ze skargi Gminy Miejskiej Legionowo na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość oddalono skargą kasacyjną,

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 7 czerwca 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 285/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Gminy Miejskiej Legionowo na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia 20 listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Decyzją Nr 180/2012 z dnia 3 września 2012 r. Starosta Powiatu Legionowskiego ustalił odszkodowanie w wysokości 37 556,00 zł, za wyżej wskazaną nieruchomość, zobowiązując do jego wypłaty na rzecz E. L. za udział 1/3 części w ww. nieruchomości w kwocie - 12 518,67 zł, J.L. za udział 1/3 części w ww. nieruchomości w kwocie - 12 518,67, T. K. za udział 1/6 części w ww. nieruchomości w kwocie - 6 259,33 oraz T. K. za udział 1/6 części w ww. nieruchomości w kwocie - 6 259,33 zł, Gminę Legionowo w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja stanie się ostateczna. Rozstrzygnięcie uzasadnił stwierdzeniem, iż przedmiotowa nieruchomość spełnia przesłanki z art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. z 1998 r. Nr 133, poz. 872 z późń. zm.), a decyzję oparto na podstawie operatu szacunkowego z dnia 21 marca 2012 r. sporządzonego przez uprawnionego rzeczoznawcę majątkowego. Starosta Legionowski uznał, iż rzeczoznawca majątkowy przyjmując do wyceny podejście porównawcze, metodę korygowania ceny średniej, zastosował się do znowelizowanego przepisu § 36 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 207, poz 2109 ze zm.). Organ pierwszej instancji uznał, że przedmiotowy operat szacunkowy został sporządzony dla właściwego celu tj. określenia wartości rynkowej nieruchomości dla potrzeb ustalenia odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną, na podstawie art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administracje publiczną, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, jest on spójny, właściwie uzasadniony, a przyjęte w nim daty, założenia ilości i rodzaj nieruchomości podobnych są prawidłowe, nie zawiera błędów formalnych i może być wykorzystany do ustalenia odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną. Ponadto w odniesieniu do zastrzeżeń Prezydenta Miasta Legionowo wyrażonych w piśmie z dnia 8 czerwca 2012r., co do rozbieżności w informacjach zawartych w sporządzonych wcześniej, na zlecenie Starostwa, operatach szacunkowych, organ wskazał str. 7 operatu szacunkowego z dnia 21 marca 2012 r. sporządzonego na zlecenie organu pierwszej instancji, gdzie rzeczoznawca majątkowy oświadczył, że: "Na terenie rynku lokalnego brak jest transakcji dotyczących gruntów przeznaczonych pod drogi publiczne". Organ wskazał, że nie posiada wiadomości specjalnych, którymi dysponuje biegły, dlatego też może ocenić operat szacunkowy, jako dowód w sprawie, mając na uwadze przepisy prawa oraz to, czy treść operatu jest logiczna i kompletna, a także czy sporządzona wycena została należycie uzasadniona, ale nie może kwestionować oświadczenia zawartego w operacie szacunkowym oraz powtórzonego do protokołu podczas rozprawy administracyjnej w dniu 8 maja 2012 r. odnośnie istniejących bądź nieistniejących transakcji rynkowych.