Wyrok NSA z dnia 10 czerwca 2014 r., sygn. II FSK 1803/12

Kto nie rozliczył się wspólnie z dzieckiem do 30 kwietnia, nie zrobi tego po tej dacie. Nie ma możliwości przywrócenia terminu.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Protokolant Joanna Bańbura, po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 28 marca 2012 r. sygn. akt I SA/Kr 2155/11 w sprawie ze skarg B. B.-P. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie z dnia 31 października 2011 r. nr [...], [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. oraz określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie, 2) odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z dnia 28 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Kr 2155/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w sprawie ze skarg B. P. uchylił decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 31 października 2011 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. oraz określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r.

1.2 W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że Skarżąca złożyła w Urzędzie Skarbowym K. zeznanie PIT-37 za 2006 r., wybierając w nim sposób opodatkowania "indywidualnie". W dniu 19 kwietnia 2011 r. Skarżąca złożyła korektę zeznania rocznego PIT-37 za 2006 r. wybierając sposób opodatkowania przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci. W załączonym do korekty zeznania podatkowego piśmie wyjaśniła, że przyczyną korekty była błędna informacja Urzędu Skarbowego, że dochód dziecka pozwalający na opodatkowanie w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci nie mógł przekroczyć w roku podatkowym kwoty 2.789,89 zł. Potwierdzeniem takiego stanowiska było postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego K. z dnia 19 września 2007 r. w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego. Na powyższe postanowienie Skarżąca wniosła zażalenie, a decyzją z dnia 20 grudnia 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej podtrzymał stanowisko organu pierwszej instancji. Przedmiotowa decyzja została uchylona wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 23 czerwca 2008 r., sygn. akt I SA/Kr 250/08, prawomocnym wobec oddalenia przez Naczelny Sąd Administracyjny skargi kasacyjnej wyrokiem z dnia 23 lutego 2010 r. w sprawie o sygn. akt II FSK 1617/08. Do uzasadnienia korekty Skarżąca dołączyła wniosek o zaliczenie nadpłaty wynikającej z korekty zeznania na poczet należności podatkowej wynikającej z zeznania podatkowego za 2010 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego K. postanowieniem z dnia 13 maja 2011 r. wszczął postępowanie podatkowe w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r., a następnie decyzją z dnia 19 lipca 2011 r. określił wysokość zobowiązania podatkowego za 2006 r. Natomiast decyzją z dnia 20 lipca 2011 r. odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok podatkowy 2006. Organ podatkowy pierwszej instancji uznał, iż korekta nie może być uwzględniona, gdyż wybór sposobu opodatkowania przewidzianego dla osób samotnie wychowujących dzieci wymaga spełnienia wszystkich warunków wynikających z art. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.; dalej zwana : "u.p.d.o.f."). Skarżąca w przekonaniu organu nie spełniła warunku wynikającego z art. 6 ust. 10 u.p.d.o.f., zgodnie z którym sposób opodatkowania o którym mowa w ust. 4 nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 4 złożą po terminie o którym mowa w art. 45 ust. 1 u.p.d.o.f. Zdaniem organu takie oświadczenie złożone po terminie nie wywołuje skutków prawnych. Od tych decyzji Skarżąca złożyła odwołania wnosząc o ich uchylenie w całości oraz o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r.