Wyrok NSA z dnia 26 kwietnia 2013 r., sygn. I FSK 415/12

Do naruszenia zasady swobodnej oceny dowodów mogłoby dojść, gdyby ocena dowodów była nielogiczna, zawierała w sobie sprzeczności, czy też nie miała oparcia w zebranych w sprawie dowodach.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Marek Kołaczek, Protokolant Dariusz Rosiak, po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 7 grudnia 2011 r. sygn. akt I SA/Gd 1114/11 w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 22 sierpnia 2011 r. nr ... w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2006 r. oraz od stycznia do grudnia 2007 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w G. kwotę 5400 zł (słownie: pięć tysięcy czterysta złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 7 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Gd 1114/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z 22 sierpnia 2011 r. nr ... w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2006 r. oraz od stycznia do grudnia 2007 r.

2. W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że w latach 2006-2007 skarżący prowadził działalność gospodarczą m.in. w zakresie świadczenia usług instalowania konstrukcji metalowych, naprawy i konserwacji elektrycznej aparatury rozdzielczej, sprzętu elektrycznego, radiowo telewizyjnego oraz wykonywania robót ogólnobudowlanych. Decyzją z 22 marca 2011 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w G. określił skarżącemu kwoty zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za okresy od stycznia 2006 r. do grudnia 2007 r. Organ uznał bowiem, że podatnik naruszył art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej u.p.t.u.) poprzez odliczenie podatku z faktur dokumentujących czynności, które nie zostały wykonane, wystawionych przez R. M., O. sp. z o.o. w G. oraz B. sp. z o.o. w G. Decyzją z 22 sierpnia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Organ ten stwierdził, że żaden z wystawców faktur nie miał możliwości technicznych wykonania zafakturowanych usług. Oprócz faktur VAT podatnik nie przedstawił żadnych wiarygodnych dowodów na potwierdzenie wykonania usług. Organy zakwestionowały więc moc dowodową ksiąg podatkowych skarżącego.