Wyrok NSA z dnia 19 grudnia 2012 r., sygn. II OSK 1533/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak Sędziowie sędzia NSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz sędzia del. NSA Jerzy Krupiński (spr.) Protokolant asystent sędziego Agnieszka Chorab po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2012r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej D. K. i D. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 12 kwietnia 2011 r. sygn. akt II SA/Bk 675/10 w sprawie ze skargi D. K. i D. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 12 kwietnia 2011 r., sygn. akt II SA/Bk 675/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku, oddalił skargę D. K. i D. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z dnia [...] lipca 2010 r., nr [...], w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy.

Wyrok wydany został w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

Na skutek wniosku D. L. i S. L., Prezydent Miasta Białegostoku decyzją z dnia [...] kwietnia 2010 r., nr [...], ustalił warunki zabudowy oraz szczegółowe zasady zagospodarowania terenu, a także warunki dotyczące obsługi komunikacji i infrastruktury technicznej, ochrony środowiska i zdrowia ludzi oraz wymagania w kwestii ochrony interesów osób trzecich dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalno-gospodarczego oraz budynku usługowo-handlowo-mieszkalnego na działkach o nr [...],[...] i [...] przy ul. [...] w Białymstoku.

W odwołaniu od powyższej decyzji D. i D. K. oraz B. D. zarzucili organowi naruszenie art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), zwanej dalej ustawą planistyczną, przez nieuwzględnienie analizy dopuszczalności lokalizacji wnioskowanej inwestycji przez pryzmat zachowania ładu przestrzennego jako harmonijnej całości urbanistyczno-architektonicznej. Zakwestionowali również ustaloną przez organ wysokość elewacji frontowej, wskaźnika powierzchni zabudowy, szerokości elewacji frontowej, geometrii dachu, argumentując, że wartości te nie odpowiadają parametrom budynków mających cechy reprezentatywności i mieszczą się w skrajnych granicach z obszaru analizowanego bez uwzględnienia wskaźników występujących w bezpośrednim sąsiedztwie. Odwołujący podnieśli również zarzut naruszenia art. 107 § 3 K.p.a. przez niewyjaśnienie przyczyn zastosowania wyjątków od reguł ustalania parametrów i cech nowej zabudowy. Końcowo podkreślili, że ustalone warunki zabudowy spowodują zacienienie ich domu.