Wyrok NSA z dnia 20 marca 2012 r., sygn. II OSK 2698/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Stahl Sędziowie sędzia NSA Jerzy Stelmasiak sędzia del. WSA Bożena Popowska (spr.) Protokolant Andżelika Nycz po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej J. M. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 27 września 2011 r., sygn. akt II SA/Bk 296/11 w sprawie ze skargi J. M. M. na decyzję Podlaskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Białymstoku z dnia [...] marca 2011 r., nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 27.09.2011 r. sygn. akt II SA/Bk 296/11 oddalił skargę J. M. M. na decyzję Podlaskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] marca 2011 r., nr [...] uchylającą decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Białymstoku z dnia [...] stycznia 2011 r. nr 3N, w której nie stwierdzono u J. M. M. choroby zawodowej nowotworu złośliwego skóry wywołanego promieniowaniem jonizującym, wymienionej w poz. 16.6 wykazu chorób zawodowych określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz. 1115). Organ II instancji orzekł o nie stwierdzeniu choroby zawodowej nowotworu złośliwego skóry powstałego w następstwie działania czynników występujących w środowisku pracy, uznanych za rakotwórcze u ludzi, wywołanego działaniem promieniowania jonizującego z prawdopodobieństwem indukcji przekraczającym 10% - wymienionej w poz. 17.4 i 17.9 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 105, poz. 869).

W uzasadnieniu wyroku podano, iż organ I instancji podjął rozstrzygnięcie w oparciu o orzeczenie lekarskie Poradni Chorób Zawodowych w Białymstoku nr [...] z dnia 22 sierpnia 2008 r., pismo Instytutu Medycyny Pracy w Łodzi z 16 maja 2007 r. nr [...], pismo Instytutu Medycy Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu z 22 grudnia 2009 r. oraz ocenę narażenia zawodowego. Z opinii medycznych wynikało, że stwierdzono u skarżącego istnienie nowotworu podstawno - komórkowego skóry nosa, jednakże nie dopatrzono się związku przyczynowego pomiędzy schorzeniem a narażeniem zawodowym, 1/ gdyż skarżący był narażony podczas pracy zawodowej na promieniowanie UV, które nie figuruje w wykazie czynników rakotwórczych (rozporządzenie Ministra Zdrowia z 1 grudnia 2004 r. w sprawie substancji, preparatów, czynników lub procesów technologicznych o działaniu rakotwórczym lub mutagennym w środowisku pracy Dz. U. nr 280, poz. 2771). Z kolei 2/ prawdopodobieństwo udziału promieniowania jonizującego w indukcji nowotworu nie przekraczało 10%. Wymienione w ocenie narażenia zawodowego 3/ związki chemiczne nie są natomiast uznane za czynniki etiologiczne raka podstawno-komórkowego pochodzenia zawodowego. W uzasadnieniu decyzji podano, iż Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu w piśmie z dnia 22 grudnia 2009 r. wskazał, że na podstawie analizy wyłącznie dokumentacji lekarskiej nie można w pełni jednoznacznie ocenić wpływu czynników zawodowych na etiologię raka skóry. W ocenie Instytutu można przyjąć, że narażenia na promieniowanie jonizujące nie stwarzało istotnego ryzyka powstania nowotworu skóry, niemniej z powodu braku jego pomiarów Instytut nie wyeliminował zupełnie wpływu tego czynnika na powstanie nowotworu. Ostatecznie Instytut odrzucił tezę o wpływie czynników zawodowych na powstanie nowotworu skóry równocześnie wskazując, że kompleksowa ocena wpływu czynników środowiska jest obecnie niepełna i niemożliwa do przeprowadzenia. Instytut wskazał, że w celu oceny wpływu czynników zawodowych na powstanie nowotworu, należałoby wyeliminować inne czynniki o charakterze pozazawodowym, co wymagałoby badania lekarskiego z pełnym wywiadem oraz oceną stanu miejscowego skóry.