Wyrok NSA z dnia 12 kwietnia 2012 r., sygn. II GSK 439/11

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Robotowska (spr.) Sędzia NSA Jan Bała Sędzia del. WSA Wojciech Kręcisz Protokolant Jerzy Stelmaszuk po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej P. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 12 listopada 2010 r. sygn. akt IV SA/Wa 841/10 w sprawie ze skargi P. D. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o rybołówstwie oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z 12 listopada 2010 r., sygn. akt IV SA/Wa 841/10 oddalił skargę P. D. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z [...] marca 2010 r., w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej.

Sąd I instancji orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Okręgowy Inspektor Rybołówstwa Morskiego w G. decyzją z [...] września 2008 r., wymierzył kapitanowi statku rybackiego [...] P. D. karę pieniężną w wysokości 800 zł, za to że będąc kapitanem statku rybackiego o długości całkowitej mniejszej niż 10 m, podczas rejsu połowowego zakończonego w porcie J. w dniu [...] października 2007 r. prowadził ukierunkowane połowy dorszy naruszając tym samym przepis art. 2 rozporządzenia Komisji (WE) Nr 804/2007 z 9 lipca 2007 r. ustanawiającego zakaz połowów dorsza w Morzu Bałtyckim (podobszary 25 - 32, wody WE ) przez statki pływające pod banderą polską (Dz. U. UE L 180 z 10 lipca 2007 r.).

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi po rozpatrzeniu odwołania P. D. decyzją z [...] września 2009 r., uchylił powyższą decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania organowi pierwszej instancji, wskazując na błędną podstawę prawną ukarania tj. § 4 pkt 39 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 21 kwietnia 2005 r. w sprawie wysokości kar pieniężnych za naruszenia przepisów o rybołówstwie (Dz. U. Nr 76, poz. 671 ze zm.). Zdaniem organu odwoławczego, zamiast wskazanego przepisu w rozpoznawanej sprawie zastosowanie miał § 4 pkt 21 powołanego rozporządzenia. Ponadto wskazał, że Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 7 lipca 2009 r., sygn. akt K 13/08 orzekł, że § 4 pkt 39 rozporządzenia jest niezgodny z art. 2 Konstytucji.