Wyrok NSA z dnia 5 października 2011 r., sygn. II OSK 1435/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Stahl Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz /spr./ Sędzia del. NSA Janina Kosowska Protokolant asystent sędziego Iwona Ścieszka po rozpoznaniu w dniu 5 października 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Rady Miejskiej w T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 31 stycznia 2011 r., sygn. akt II SA/Gl 488/10 w sprawie ze skargi Wojewody Śląskiego na uchwałę Rady Miejskiej w T. z dnia [...] 2009 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach, 2) odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 31 stycznia 2011 r., sygn. akt II SA/Gl 488/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach stwierdził nieważność uchwały Rady Miejskiej w Tarnowskich Górach z dnia 28 października 2009 r., nr XLVIII/551/2009, w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Wyrok ten został wydany w następującym przytoczonym przez Sąd I instancji stanie faktycznym i prawnym:

Pismem z dnia 26 marca 2010 r. Wojewoda Śląski, działając na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały Nr XLVIII/551/2009 Rady Miejskiej w Tarnowskich Górach z dnia 28 października 2009r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dzielnic południowych miasta Tarnowskie Góry - Bobrowniki Zachód, Repty Śląskie, Stare Tarnowice i osiedle "Przyjaźń" jako niezgodnej z art. 19 w zw. z art. 17 ust. 4 i ust. 13, art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) oraz art. 39 ust. 1 pkt 2 do 5 i art. 54 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 3 października 2009 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227 ze zm.) Organ nadzoru stwierdził, iż postępowanie planistyczne zostało szczegółowo uregulowane w art. 17 i następnych ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zdaniem organu ustawodawca rygorystycznie traktuje obowiązek zachowania procedury sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, gdyż - jak wynika z art. 28 ust. 1 ustawy - istotne naruszenie trybu sporządzenia planu powoduje nieważność uchwały rady gminy w przedmiocie planu miejscowego. Jednocześnie z art. 27 ustawy wynika, że zmiana miejscowego planu następuje w takim trybie, w jakim jest on uchwalany. Ten ostatni przepis przesądza, że przy uchwalaniu jak i przy zmianie miejscowego planu, zagwarantowane zostało zainteresowanym osobom prawo przedstawiania i obrony swoich interesów m.in. poprzez wnoszenie wniosków i uwag do projektu planu - art. 17 pkt 1 i pkt 11 ustawy. Organ nadzoru podniósł także, iż procedury sporządzania zmiany Studium uwarunkowań kierunków zagospodarowania przestrzennego dzielnic południowych miasta T., R., S. i osiedle "[...]" oraz miejscowego planu dla tego terenu były prowadzone równolegle. Wyłożenie projektu planu miejscowego do publicznego wglądu zostało zakończone w dniu 7 listopada 2008 r., a drugie wyłożenie studium uwarunkowań Miasta T. dla tego terenu nastąpiło w dniu 31 lipca 2009 r., czyli o prawie rok później. Przepisy prawne nie regulują wprawdzie, na jakim etapie postępowania planistycznego powinien być projekt planu miejscowego w chwili zatwierdzania studium w przypadku prowadzenia równoległej procedury obu aktów planistycznych, jednak z brzmienia przepisu art. 20 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wynika, iż studium powinno być uchwalone wcześniej niż plan miejscowy, aby rada gminy mogła przed uchwaleniem planu miejscowego stwierdzić zgodność projektu planu z zatwierdzonym studium.