Wyrok NSA z dnia 13 stycznia 2011 r., sygn. II GSK 19/10

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Bała (spr.) Sędzia NSA Andrzej Kuba Sędzia del. WSA Beata Ziomek Protokolant Bogusław Piszko po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2011 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. P. Spółki z o.o. w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 26 sierpnia 2009 r. sygn. akt VI SA/Wa 1017/09 w sprawie ze skargi M. P. Spółki z o.o. w G. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy 1) uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W. do ponownego rozpoznania; 2) zasądza od Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz M. P. Spółki z o.o. w G. kwotę 800 (osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z dnia 26 sierpnia 2009 r., sygn. akt VI SA/Wa 1017/09, oddalił skargę M. P. Sp. z o.o. z siedzibą w G. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy FLEX FUGA.

Sąd orzekał w następującym stanie sprawy.

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] marca 2009 r. Urząd Patentowy Rzeczpospolitej Polskiej, po rozpoznaniu wniosku M. P. Sp. z o.o. o ponowne rozpoznanie sprawy, utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] czerwca 2008 r. odmawiającą udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy FLEX FUGA. Organ wyjaśnił, iż podstawą wydania decyzji o odmowie udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy słowny FLEX FUGA o numerze [...] był art. 129 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1117 ze zm. - dalej jako p.w.p.), w myśl którego nie udziela się praw ochronnych na oznaczenia, które nie mają dostatecznych znamion odróżniających oraz art. 129 ust. 2 pkt. 2 powołanej ustawy, stanowiący, iż z zastrzeżeniem art. 130 nie mają dostatecznych znamion odróżniających oznaczenia, które składają się wyłącznie z elementów mogących służyć w obrocie do wskazania w szczególności rodzaju towaru, jego pochodzenia, jakości, ilości, wartości, przeznaczenia, sposobu wytwarzania, składu, funkcji lub przydatności.