Wyrok NSA z dnia 5 maja 2011 r., sygn. II FSK 2034/09

Z przepisu art. 106 § 3 P.p.s.a. wynika, że przeprowadzenie dowodu uzupełniającego jest uprawnieniem Sądu, a nie obowiązkiem. Nieprzeprowadzenie przez Sąd dowodu i uchylenie decyzji nie może być traktowane jako istotne naruszenie prawa mające wpływ na wynik sprawy. Zarzut naruszenia art. 106 § 3 i 5 P.p.s.a. w zw. z art. 227-257 k.p.c. może być skutecznie podnoszony w skardze kasacyjnej tylko wówczas, kiedy sąd administracyjny pierwszej instancji prowadził postępowanie dowodowe wyłącznie w zakresie wynikającym z treści art. 106 § 3 P.p.s.a. oraz jeżeli Strona skarżąca wykazała, że zastosowane przez sąd pierwszej instancji kryteria oceny wiarygodności dopuszczonych dowodów były oczywiście błędne.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala (sprawozdawca), Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA del. Teresa Porczyńska, , Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 września 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 562/09 w sprawie ze skargi M. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia 20 lutego 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia po wznowieniu postępowania w sprawie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2006 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 września 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 562/09, mocą którego uchylono zaskarżoną przez M. B. decyzję tego Organu w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2006 r.