Wyrok NSA z dnia 5 listopada 2019 r., sygn. II FSK 3845/17

1. Uzupełniające postępowanie dowodowe, o którym mowa w art. 106 § 3 p.p.s.a., ma na celu skonfrontowanie z dokumentami prawidłowości ustaleń dokonanych w toku na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy, jeśli w sprawie istnieją istotne wątpliwości.

2. Co do zasady - o sposobie kwalifikacji gruntu (budynku), dla celów podatkowych w podatku od nieruchomości decyduje nie tyle sposób rzeczywistego wykorzystania nieruchomości, ile jej funkcje (przeznaczenie) wskazane w ewidencji gruntów i budynków.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia NSA del. Zbigniew Romała, Protokolant Paulina Gromulska, po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 maja 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 1660/16 w sprawie ze skargi R. Z. i S. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 26 lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2014 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2) zasądza od R. Z. i S. Z. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie kwotę 190 (sto dziewięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z dnia 31 maja 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 1660/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi S. Z. i R. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 26 lutego 2016 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2014 r., uchylił zaskarżoną decyzję.

1.2. Sąd pierwszej instancji wskazał, że decyzją z dnia 6 listopada 2014 r. Prezydent W. ustalił skarżącym zobowiązanie w podatku od nieruchomości na 2014 r. w wysokości 42 zł, przyjmując do opodatkowania lokal mieszkalny o powierzchni 55,80 m2 i grunty pozostałe o powierzchni 10,37 m2 nieruchomości położonej w W. przy ul. D. nr [...]. W złożonym od powyższej decyzji odwołaniu zarzucono, że doręczono ją na adres ww. nieruchomości, w której podatnicy nie przebywali i nie wskazywali tego adresu do przesyłania korespondencji. Zdaniem strony z decyzji nie wynika, czy w sprawie wszczęto postępowanie podatkowe, bo skarżącym nie doręczono postanowienia o wszczęciu postępowania. Wskazano, że organ przed wydaniem decyzji nie prowadził postępowania, a skarżący nie otrzymali zawiadomienia o możliwości wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego na podstawie art. 200 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.; dalej zwana: "Ordynacja podatkowa"). Zarzucono, że decyzja nie spełnia wymogów z art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej i jest całkowicie niezrozumiała, a także w żaden sposób nie można jej skontrolować pod kątem prowadzonego postępowania dowodowego i zweryfikować wyliczeń organu. W uzupełnieniu odwołania podniesiono, że w aktach organu podatkowego nie zgromadzono wypisu z rejestru gruntów ww. nieruchomości i podatek ustalono w sposób dowolny i uniemożliwiający weryfikację decyzji. Prezydent nieprawidłowo obliczył też udziału w gruncie i powierzchnię lokalu mieszkalnego. Za nieuprawnione uznano twierdzenia organu, że doszło do zastępczego doręczenia decyzji, gdy podatnicy nie przebywali pod ww. adresem.