Wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2010 r., sygn. II OSK 430/10

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łuczaj Sędziowie Sędzia NSA Barbara Adamiak Sędzia del. NSA Teresa Kobylecka (spr.) Protokolant asystent sędziego Michał Zawadzki po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej H. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 13 listopada 2009 r. sygn. akt II SA/Łd 309/09 w sprawie ze skargi H. P. na decyzję Łódzkiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Łodzi z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...] znak: [...] w przedmiocie odroczenia terminu wykonania rozbiórki budynku letniskowo-gospodarczego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 13 listopada 2009r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę H. P. na decyzję Łódzkiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Łodzi z dnia [...] lutego 2009r. w przedmiocie odroczenia terminu wykonania rozbiórki budynku letniskowo-gospodarczego.

W uzasadnieniu wyroku Sąd przedstawił następujący stan faktyczny i prawny sprawy:

Łódzki Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Łodzi decyzją z dnia [...] lutego 2009r., po rozpatrzeniu odwołania I. F., na podstawie art. 138 § 2 kpa uchylił decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Łodzi z dnia [...] listopada 2008r. i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania organowi I instancji. Decyzją tą organ I instancji odroczył Stefanii P., I. F. i H. P., wykonanie rozbiórki budynku letniskowo - gospodarczego, położonego na terenie nieruchomości w Łodzi przy ul. [...] (w części południowo - zachodniej działki wzdłuż granicy z nieruchomością przy ul. [...]) - do dnia 3 września 2017 roku. Mocą tej decyzji organ określił także warunki wykorzystania budynku wskazując, że budynek może być użytkowany na cele rekreacyjne i gospodarcze związane z utrzymaniem należytego porządku na działce. Organ jednocześnie zakazał wykonywania wszelkich robót budowlanych w budynku za wyjątkiem robót konserwacyjnych mających na celu utrzymanie go w istniejącym stanie. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ wskazał przepis art. 39 ustawy z dnia 24 października 1974r. Prawo budowlane (Dz.U. Nr 38 poz. 229 ze zm.) oraz art. 103 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2006r. Nr 156 poz. 1118 ze zm.). W uzasadnieniu organ I instancji wyjaśnił, że ostateczną decyzją z dnia 11 maja 2007r. organ nadzoru budowlanego nałożył na Stefanię P., I. F. i H. P. obowiązek rozbiórki budynku. Wnioskiem z dnia 4 września 2007r. H. P. wystąpił o odroczenie na 10 lat wykonania obowiązku rozbiórki. Po analizie całości zebranego materiału i wyników kontroli przeprowadzonych w terenie organ stwierdził, że w rozpatrywanej sprawie zostały spełnione wszystkie przesłanki określone w art. 39 Prawa budowlanego. Budynek jest w dobrym stanie technicznym i nie stwarza zagrożenia dla bezpieczeństwa ludzi, a wnioskodawca wraz z żoną użytkują go w okresie letnim do rekreacji, mającej na celu poprawę ich zdrowia. Oboje są osobami chorymi, emerytami, a ich środki finansowe nie zezwalają im na inny rodzaj rekreacji. W tej sytuacji organ uznał, że słuszny interes strony został wykazany.