Wyrok NSA z dnia 10 marca 2010 r., sygn. I FSK 290/09

Brak skutecznego zarzutu podważającego ocenę legalności w sprawie ustalenia stanu faktycznego wyklucza możliwość oceny zarzutów naruszenia prawa materialnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Adam Bącal, Sędzia NSA Krzysztof Stanik (sprawozdawca), Sędzia NSA Jan Zając, Protokolant Dariusz Rosiak, po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 21 listopada 2008 r. sygn. akt I SA/Po 1210/08 w sprawie ze skargi R. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 22 lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od lutego do grudnia 2004 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od R. S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. kwotę 2700 zł (słownie: dwa tysiące siedemset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 21.11.2008 r., sygn. I SA/Po 1210/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu na postawie art. 151 ustawy z 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej "popsa" oddalił skargę R. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 22.07.2008 r. utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w P. z dnia 16.04.2008 r., w której organ pierwszej instancji określił skarżącemu nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc za luty i marzec 2004 r. oraz określił zobowiązanie podatkowe za poszczególne miesiące 2004 r.

W uzasadnieniu do tego wyroku Sąd w pierwszej kolejności przybliżył dotychczasowy przebieg postępowania w sprawie. W tych ramach Sąd wskazał, że organy podatkowe na podstawie art. 21 § 1 pkt 1 i § 3 , art. 23 § 1 i 2, art. 193 § 1, 2, 4 i 6 ustawy z 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. nr 137, poz. 926 ze zm.) - zwanej dalej "Ordynacji podatkowa", art. 2 ust. 1 , art. 10 ust. 1 i 2 , art. 19 ust. 3a, art. 27 ust. 4 ustawy z 08.01.1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 11, poz. 50, ze zm.) - zwanej dalej "u.p.t.u. z 1993 r.", § 48 ust. 1, ust. 4 pkt 5 lit. "a" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22.03.2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 27, poz. 168, ze zm.) - zwanego dalej "rozporządzeniem o VAT z 2002 r.", art. 5, art. 86 ust. 2 pkt 1 lit a, art. 99 ust. 12, art. 109 ust. 3 ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535, ze zm.) - zwanej dalej "u.p.t.u. z 2004 r." oraz § 14 ust. 1, ust. 2 pkt 4 lit "a" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27.04.2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. nr 97, poz. 970) - zwanego dalej "rozporządzeniem o VAT z 2004 r." zgodnie odmówiły skarżącemu prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez M. Z. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo Wielobranżowe "M.". Zdaniem organów do transakcji nabycia oleju napędowego udokumentowanych spornymi fakturami w rzeczywistości między skarżącym a M. Z. nie doszło. Między stronami dochodziło jedynie do obrotu fakturami. Organy podatkowe swoje wnioski oparły m.in. na zeznaniach M. Z., M. B. i N. A. przesłuchanych w charakterze świadków, a także włączonych do akt protokół przesłuchania wymienionych osób jako podejrzanych w postępowaniu karnym.