Wyrok NSA z dnia 3 grudnia 2010 r., sygn. I FSK 1935/09

Prawo do odliczenia podatku jest następstwem powstania obowiązku podatkowego z tytułu faktycznej czynności podatnika wystawiającego fakturę, czyli obowiązku podatkowego powstałego na poprzednim etapie obrotu. Jeżeli brak takiej faktycznej czynności u wystawcy faktury, nie może z jej tytułu powstać obowiązek podatkowy, a tym samym brak prawa do odliczenia podatku z takiej faktury.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia WSA (del.) Małgorzata Fita (sprawozdawca), Sędzia NSA Marek Kołaczek, Protokolant Karolina Szulc, po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. C.-B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 22 lipca 2009 r. sygn. akt I SA/Po 421/09 w sprawie ze skargi A. C.-B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 17 lutego 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2003 r. i 2004 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od A. C.-B. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. kwotę 2400 zł (słownie: dwa tysiące czterysta złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 22 lipca 2009 r., sygn. akt I SA/Po 421/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu po rozpoznaniu sprawy ze skargi A. C. - B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 17 lutego 2009 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2003r. i 2004r., oddalił skargę.

W uzasadnieniu podał, że zaskarżoną decyzją organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w P. o określeniu A. C. - B. nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc za styczeń 2003 r. oraz zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za marzec, kwiecień, czerwiec, sierpień, wrzesień, listopad 2003r. oraz za styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, lipiec, sierpień i wrzesień 2004r. Powodem wydania decyzji przez organ pierwszej instancji było ustalenie w toku przeprowadzonej kontroli podatkowej, że dokonała ona odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących fikcyjne zdarzenia gospodarcze, wystawionych przez H. - spółkę z ograniczoną odpowiedzialnościa, firmę PHU G. - D. G., firmę T. M. T. oraz Wielobranżowy Zakład Remontowo - Budowlany S. - B. M. M.. Z zebranego materiału dowodowego wynika, że wystawianie zakwestionowanych faktur inicjowali W. W. i R. N., którzy stworzyli sieć podmiotów gospodarczych rejestrowanych przez osoby, które nie prowadziły faktycznej działalności gospodarczej a jedynie podpisywały wypełnione faktury lub godziły się na ich wystawianie. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego wskazał, że transakcje zawarte przez A. C. - B. z H. Sp. z o.o. dokumentowały usługi akwizycyjne, marketingowe, informatyczne, renowację tablic reklamowych, remont pomieszczeń biurowych, projekty graficzne, ulotki reklamowe, które nie zostały wykonane. Fikcyjność faktur zakupu od podwykonawców potwierdził w toku przesłuchania R. N.. Ponadto ustalono, że na większości zakwestionowanych faktur VAT widnieje sfałszowany podpis osoby wystawiającej dokument. Fikcyjność transakcji zawieranych z PHU G. D. G. potwierdziły z kolei zeznania D. G., z których wynika, że za założenie firmy otrzymywała wynagrodzenie i faktycznie nie prowadziła żadnej działalności handlowej, ani usługowej, nie wiedziała kto podpisywał faktury ani kto je wystawiał, czasami podpisywała faktury in blanco. Od strony formalnej w "prowadzeniu firmy" pomagała jej M. M.. Fikcyjną fakturą była także faktura wystawiona przez firmę T. na remont pomieszczeń biurowych. Potwierdziły to zeznania R. N. i M. T. - właściciela firmy, który zeznał, że w zamian za zarejestrowanie działalności gospodarczej na własne nazwisko otrzymywał pieniądze od W. W. i R. N., którzy faktycznie kierowali firmą. Podobnie faktura wystawiona przez Wielobranżowy Zakład Remontowo - Budowlany dotyczyła remontu pomieszczeń biurowych, który faktycznie nie miał miejsca. Okoliczność tę potwierdziły zeznania M. M., która stwierdziła, że współpracę w zakresie wystawiania "pustych faktur VAT" zaproponował jej W. W., na polecenie którego wystawiała faktury. Powyższe ustalenia organu podatkowego dokonane zostały na podstawie zeznań "kontrahentów" A. C. - B. złożonych w Urzędzie Kontroli Skarbowej w P., CBŚ KGP w P. i w Prokuraturze Okręgowej w P.. Ponadto organ pierwszej instancji zakwestionował odliczenie podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących zakup usług hotelowych i gastronomicznych.