Postanowienie NSA z dnia 22 stycznia 2009 r., sygn. II FSK 1410/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Grzegorz Krzymień (sprawozdawca), Sędziowie: NSA Jan Rudowski, WSA del. Tomasz Zborzyński, Protokolant Paweł Koluch, po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skarg kasacyjnych Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. od wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 28 czerwca 2007 r. sygn. akt I SA/Sz 945/06, I SA/Sz 946/06, I SA/Sz 947/06 i I SA/Sz 971/06 oraz z dnia 14 listopada 2007 r. sygn. akt I SA/Sz 4/07 w sprawie ze skarg Skarbu Państwa - Ministra Obrony Narodowej reprezentowanego przez Rejonowy Zarząd Infrastruktury w S. na postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 22 listopada 2006 r. nr [...] z dnia 14 listopada 2006 r. nr [...] i [...] z dnia 31 października 2006 r. nr [...] z dnia 30 października 2006 r. nr [...] w przedmiocie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego p o s t a n a w i a: 1) odroczyć rozpoznanie sprawy, 2) na podstawie art. 187 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) przedstawić do rozstrzygnięcia składowi siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości: "Czy budynki lub ich części położone na terenach zamkniętych przeznaczone na zakwaterowanie zbiorowe żołnierzy (wspólne kwatery stałe w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z 22 czerwca 1995 roku o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczpospolitej Polskiej - tekst jednolity Dziennik Ustaw z 2005 roku Nr 41, poz. 398) mogą być uznane za budynki mieszkalne lub ich części w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity Dziennik Ustaw z 2006 roku Nr 121, poz. 844 ze zmianami

Uzasadnienie

Wyrokami z dnia 28 czerwca 2007 r., sygn. akt I SA/Sz 945/06, I SA/Sz 946/06, I SA/Sz 947/06, I SA/Sz 971/06 oraz z dnia 14 listopada 2007 r., sygn. akt I SA/Sz 4/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie, po rozpoznaniu skarg Rejonowego Zarządu Infrastruktury w S., uchylił postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 30 i 31 października 2006 r., z dnia 14 i 22 listopada 2006 r. i poprzedzające je postanowienia Burmistrza Miasta W., Burmistrza Gminy i Miasta Z., Burmistrza K. P., Prezydenta Miasta K., Prezydenta Miasta K. w przedmiocie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego - przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Jak wskazano w uzasadnieniu orzeczenia, wnioski Strony złożony w trybie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) dotyczyły wątpliwości prawnych w zakresie zastosowania odpowiedniej stawki podatku przewidzianej w art. 5 ust.1 pkt 2 lit.a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2002 r., nr 9, poz. 84 z późn. zm.), cytowanej dalej w skrócie "p.o.l." do części budynków, w których zakwaterowani są żołnierze służby zasadniczej. Podatnik stanął na stanowisku, iż budynki, w których znajdują się izby żołnierskie, pomieszczenia pomocnicze takie jak: świetlice, szatnie, suszarnie, pralnie, jadalnie, kuchnie, pomieszczenia sanitarnohigieniczne oraz pomieszczenia przeznaczone na czyszczenie i przechowywanie umundurowania, powinny być opodatkowane stawką przewidzianą w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a p.o.l., tj. jak dla budynków mieszkalnych. Przemawia za tym, zdaniem podatnika, wykładnia językowa pojęcia "budynek mieszkalny", jak również art. 6 ustawy z dnia 22 czerwca 1995r. o zakwaterowaniu sił zbrojnych RP, zgodnie z którym na zakwaterowanie zbiorowe żołnierzy przeznacza się wspólne kwatery stałe będące pomieszczeniami mieszkalnymi w budynkach położonych na terenach zamkniętych. Rozpoznające wnioski Strony organy odmówiły słuszności powyższej argumentacji i uznały, iż koszary należy opodatkować stawką przewidzianą w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. e, tj. jak dla budynków pozostałych. Zdaniem Samorządowego Kolegium Odwoławczego, budynek koszarowy, w którym przebywają czasowo żołnierze pełniący zasadniczą służbę wojskową, jest pomieszczeniem mieszkalnym, które to pojęcie nie jest tożsame z pojęciem lokali mieszkalnych, czy też pojęciem części budynku mieszkalnego. Wskazując na charakter i przeznaczenie tych pomieszczeń, Kolegium uznało, iż koszary są budynkami, które służą "zgromadzeniu sił materialnych i ludzkich w jednym miejscu, po to, by mogły służyć wykonywaniu zadań związanych z obronnością kraju, a nie zaspakajaniu podstawowych potrzeb mieszkaniowych żołnierzy pełniących zasadniczą służbę wojskową". W ocenie Kolegium o trafności tego poglądu świadczy również okoliczność, iż warunkiem niezbędnym do uznania danego budynku za mieszkalny jest to, by osoby zamieszkując go realizowały w ten sposób swoje podstawowe potrzeby mieszkaniowe.