Wyrok NSA z dnia 29 padziernika 2008 r., sygn. II OSK 835/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Rzążewska (spr.) Sędziowie sędzia NSA Krystyna Borkowska sędzia NSA Tadeusz Geremek Protokolant Monika Dworakowska po rozpoznaniu w dniu 29 października 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Rady Miejskiej w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 28 lutego 2008 r. sygn. akt II SA/Bk 42/08 w sprawie ze skargi J. P. i P. A. na uchwałę Rady Miejskiej w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta S. w granicach administracyjnych miasta i części obszaru gminy S. oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 28 lutego 2008 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku stwierdził nieważność zaskarżonej przez J. P. i P. A. uchwały Rady Miejskiej w Sokółce z dnia 31 marca 2006 r., nr XLII/319/06 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Sokółka w granicach administracyjnych miasta i części obszaru gminy Sokółka - w zakresie dotyczącym wyznaczenia w części rysunkowej planu przebiegu drogi określonej symbolem 1 KDD przez działkę o numerze geodezyjnym [...].

Stwierdzając nieważność tej części zaskarżonej uchwały Sąd wskazał, że została ona podjęta z naruszeniem art. 28 ust. 1 zd. pierwsze w związku z art. 1 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) zwana dalej ustawą, co powoduje stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały we wskazanym zakresie na podstawie art. 147 § 1 p.p.s.a. Sąd ocenił, iż uchwała w tym zakresie narusza istotę prawa własności przysługującego skarżącym znaczenie ograniczając możliwość zagospodarowania terenu, do którego mają tytuł prawny.

Sąd I instancji podniósł, iż ochronę prawa własności zapewniają przepisy art. 21 ust. 1 i art. 64 ust. 1 i 3 Konstytucji oraz przepis art. 140 k.c. Prawo własności nie jest jednak prawem bezwzględnym i podlega ograniczeniom na mocy art. 64 ust. 3 Konstytucji, który stanowi, że własność może być ograniczona w drodze ustawy, ale tylko w zakresie, w jakim nie narusza ona istoty własności. Z kolei stosownie do regulacji art. 31 ust. 3 Konstytucji ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw, w tym prawa własności mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ingerencja w sferę prawa własności pozostawać musi w racjonalnej i odpowiedniej proporcji do wskazanych powyżej celów, dla osiągnięcia których ustanawia się określone ograniczenia.