Wyrok NSA z dnia 6 marca 2008 r., sygn. I OSK 1740/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Kacprzak (spr.), Sędziowie NSA Barbara Adamiak, Leszek Kiermaszek, Protokolant Tomasz Zieliński, po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2005r. sygn. akt II SA/Wa 2419/04 w sprawie ze skargi K. C. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania emerytury specjalnej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego od skarżącego na rzecz Prezesa Rady Ministrów.

Uzasadnienie

UZASADNIENIE:

Wyrokiem z dnia 29 kwietnia 2005 r., sygn. akt II SA/Wa 2419/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę K. C. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania emerytury specjalnej.

Powyższy wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.

W dniu 23 lipca 2004 r. K. C. wystąpił do Prezesa Rady Ministrów z wnioskiem (uzupełnionym kolejno pismem z dnia 13 sierpnia 2004 r., 16 sierpnia 2004 r., 28 września 2004 r. oraz pismem z dnia 6 października 2004 r.) o przyznanie mu emerytury specjalnej w wysokości 500 zł. Wniosek swój uzasadnił trudną sytuacją materialną i zdrowotną oraz faktem, iż od dnia 1 stycznia 1992 r. w wyniku zmiany przepisów emerytalno-rentowych dotychczas pobierana przez niego renta została zmniejszona z kwoty [...] zł do kwoty [...] zł, przy czym obecnie otrzymuje emeryturę w wysokości [...] netto. K. C. podkreślił ponadto, iż w związku ze swoją trudną sytuacją finansową nie korzysta i nie zamierza korzystać z pomocy społecznej, oczekuje natomiast zadośćuczynienia za krzywdy doznane z powodu zmniejszenia renty. Udokumentował także posiadanie licznych odznaczeń państwowych i resortowych.

Decyzją z dnia [...], nr [...] Prezes Rady Ministrów odmówił przyznania K. C. emerytury specjalnej w trybie art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm., zwanej dalej "ustawą o emeryturach i rentach z FUS"), stwierdzając, iż okoliczności wynikające z uzasadnienia wniosku i nadesłanych dokumentów nie dają podstaw do przyznania tego świadczenia. Organ podkreślił, iż świadczenie specjalne może być przyznane jedynie osobie znajdującej się w trudnej sytuacji bytowej, o ile w sprawie zachodzą także inne szczególne okoliczności takie jak np. wybitne zasługi wnioskodawcy w jakiejś dziedzinie lub szczególne zdarzenia losowe. Następnie decyzją z dnia [...], nr [...] Prezes Rady Ministrów, po rozpoznaniu wniosku K. C. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy poprzednio wydaną przez siebie decyzję. W uzasadnieniu organ podkreślił, iż przyznanie świadczenia specjalnego na podstawie art. 82 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS jest możliwe tylko w szczególnie uzasadnionych przypadkach, tj. może być przyznane osobie znajdującej się w trudnej sytuacji bytowej, o ile występują też inne okoliczności wskazujące na jej szczególny charakter. W rozpoznawanym wniosku K. C. powołał się natomiast na swoją wieloletnią pracę zawodową, w tym w szkodliwych warunkach, za którą był wielokrotnie nagradzany, na stan zdrowia (m. in. II grupę inwalidztwa) oraz trudną sytuację materialną swoją i syna. Ponadto wnioskodawca oczekuje przyznania świadczenia specjalnego jako rekompensaty za obniżenie w wyniku zmiany przepisów emerytalno-rentowych otrzymywanego wcześniej świadczenia rentowego. K. C. utrzymuje się z emerytury w wysokości [...] zł netto oraz podejmuje prace dorywcze, za które w okresie od stycznia do września 2004 r. otrzymał łączną kwotę [...] zł. W tym stanie rzeczy Prezes Rady Ministrów uznał, iż nie spełnia on przesłanek do przyznania wnioskowanego świadczenia.